Monday, December 18, 2017

Vakantie

Na jarenlang alleen maar met postbussen op de Kaaimaneilanden te hebben gecommuniceerd, vond ik het wel eens tijd worden voor een echt contact. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: Het is gelukt! Ik heb ze gevonden.
 
 
Maar aan deze foto is nog wel iets vooraf gegaan. De heenreis bijvoorbeeld.
De Cayman Islands zijn nog steeds in Britse handen, dus een vlucht met British Airways lijkt het makkelijkst. Die vlucht vertrekt een paar keer per week om 9.45 vanaf Heathrow. Dus we hoeven alleen maar op tijd op Heathrow te zijn. En zo laat de wekker op een zondagochtend om 4.00 zijn vrolijke geluid horen en zijn we om 05.52 al voorbij de security en proberen we een ontbijtje weg te werken.

 
  
Het toestel zit, vreemd genoeg ook op dit tijdstip tsjokvol, maar we vertrekken toch mooi op tijd en ook nog richting het zuiden op de baan die het dichtst bij de pier ligt. Maar op Heathrow is het erg druk, dus we mogen nog even een extra rondje boven Chigwell (vlakbij London) vliegen voordat we mogen landen. En dan zijn de slurven ook nog op, dus worden we met een bus naar de terminal gebracht. Wel jammer dat de achteruitgang van het toestel niet werd gebruikt, want we zaten helemaal achterin.
We vertrekken op dezelfde terminal (5), maar moeten nog wel door de security en die is op Heathrow veel strenger dan op Schiphol en ook nog met treintje naar de juiste pier. Desondanks zijn we mooi op tijd en na het instappen maken we ons gereed voor een vlucht van 10 uur naar Nassau op de Bahama's waar we een tussenstop maken.
De tussenstop op Nassau is om een groot gedeelte van de passagiers uit te laten stappen, maar ook om de bemanning in te ruilen en er wordt ook nog een snelle schoonmaak gedaan. Al met al een stop van ongeveer 1,5 uur.
Er wordt wel wat turbulentie verwacht, maar dat zal wel meevallen, zegt de piloot. De turbulentie bleek toch wat heviger dan verwacht en de buien bleken ook precies boven het vliegveld van Georgetown op Grand Cayman te hangen. De al ingezette landing ging dus niet lukken, maar de piloten hadden hun handen vol en pas na een paar minuten vertelde de piloot dat het niet gelukt was, dat we even rondjes gingen draaien om de buien af te wachten en dat er voldoende brandstof aan boord was. Het wachten bleken maar twee rondjes te zijn, maar de landing ging nu wel westwaarts i.p.v. oostwaarts, maar dat vonden we niet zo erg.
Wat natuurlijk wel erg was, was dat die turbulentie veroorzakende regenbuien nog steeds boven het vliegveld hingen. Onderaan de trap stonden mensen klaar met paraplu's zodat je niet helemaal doorweekt zou zijn. Dat gold helaas niet voor onze koffers en één is duidelijk niet waterdicht. Misschien volgende keer toch maar laten sealen?
We stonden dus nog redelijk droog te wachten op onze koffers en we waren natuurlijk heel blij dat ze allebei de vlucht ook hadden gehaald en dus konden we op zoek naar onze huurauto. De stromende regen nodigde niet echt uit om de aankomsthal te verlaten, maar de auto komt vast niet vanzelf naar ons toe. Gelukkig zien we al snel de kantoortjes van de autoverhuurders, we weten dus waar we heen moeten. Helaas is de weg er naar toe niet echt overdekt, eigenlijk niet overdekt en de regen lijkt voorlopig niet te stoppen, dus dan maar nat worden. Na 100 m moeten we de straat oversteken en de straat ziet er uit als een snel stromende rivier. Na de eerste stap vanaf de stoep weet je dan ook direct dat je sokken niet droog blijven vandaag. Gelukkig kunnen we aan de overkant van de rivier wel verder onder een afdakje verder doorsoppen.
Het is wel lekker rustig, we hoeven niet in de rij te staan (best wel prettig, want doorweekt in een ijskoude valt een beetje tegen) en de formaliteiten (inclusief een rijbewijs voor de Cayman Islands à $20) zijn snel geregeld. Met een paraplu op gaat de medewerker onze auto opsporen. Al snel komt hij aanrijden met een Ford Edge en ik dacht dat we een klein autootje hadden gehuurd. Voordeel van zo een geval is wel dat je niet hoeft te passen en meten met je koffers, ze passen er makkelijk in. Wel zo makkelijk in deze stromende regen.


Ze rijden hier aan de linkerkant van de weg, het stuur in deze Ford zit rechts en dat maakt het er niet makkelijker op. Dat de straten inmiddels blank staan en het zicht naar buiten door de beslagen ramen niet best is, helpt ook nauwelijks. En toch lukt het ons om onze B&B (Shangri-La) voor de komende dagen te vinden!
Daar is verder niemand aanwezig, maar gelukkig wisten we dat we de Bamboo-kamer hebben en die weten we ook nog te vinden, het is zelfs de eerste kamer die we op de eerste etage zien. Toch wel enigszins gelukkig, want er zijn in totaal negen kamers en een paar daarvan zouden we deze avond echt niet hebben kunnen vinden.  De koffers slepen we naar boven, eerst maar douchen en dan naar bed en dan zien we morgen wel verder. Inmiddels zijn we 23 uur wakker en dat is wel weer genoeg.

No comments: