Sunday, December 29, 2013

Vakantie!

Het is eindelijk weer eens tijd om op vakantie te gaan en dit jaar is de keus op het Caribisch gebied gevallen om onze batterijen voor de komende winter eens lekker op te laden. Dit is niet de eerste keer dat we naar dat gebied gaan, na (in chronologische volgorde) Aruba, Curacao, St.Maarten, Saba, Guadeloupe, Bonaire, Martinique, Tobago, Anguila, St.Barth, Antigua en Montserrat is dit jaar de keus gevallen op St.Kitts en Nevis. Twee eilandjes iets ten zuiden van St.Maarten.
En zo vertrekken we erg vroeg in de ochtend naar Schiphol. Zo vroeg dat je vantevoren nooit zeker weet of je een taxi kunt verwachten, dus hebben we een hele aardige vriendin bereid gevonden om ons even te brengen.
Tegenwoordig moet je je koffers zelf voorzien van de labels. Na jarenlang gezien te hebben dat je eerst een strip van de strook aftrekt en daarna de uiteinden tegen elkaar kunt plakken, zoek ik naar het begin van die strip. Maar die is er niet, de geprinte strook plakt al en snel ook! Maar met enige moeite zit alles goed om het hengsel van de koffer heen. Het controlestrookje van de bagage plakt helemaal niet meer en dat stukje papier moet je dus goed opbergen. Maar goed, koffers gedropt, boarding passen geprint, tijd voor kopje cappuccino en croissantje.
Op naar het vliegtuig. De securitycheck is pas bij de gate met zo een moderne bodyscan. Na die check is er nog maar erg weinig ruimte om nog te zitten, dus de volgende keer maar wat langer wachten voor de securitycheck. We vliegen met zo een groot toestel en we kunnen aan boord via de voor- en achterdeur. Toch moeten de mensen met stoelnummers hoger dan 40 eerst instappen en die staan dan met z'n alleen in de rij voor de achterste deur, terwijl er voor de voorste deur nog niemand staat te wachten. Dat moet toch slimmer kunnen. Net als we de deur instappen, komen een paar mensen weer teruglopen, ze zijn eerst de verkeerde kant opgelopen. Ook is er iemand een beetje wanhopig op zoek naar stoel 48A en ziet alleen maar 48 H, I en J. Maar ook dat komt goed.
Tijdens het taxiën wordt gezegd dat iedereen op zijn/haar aangewezen plek moet blijven zitten, pas in de lucht mogen de paar vrije stoelen die er zijn, bezet worden. Dit in verband met de gewichtsverdeling. Alsof zo een groot toestel merkt als er een paar mensen op een andere plek gaan zitten.
En na bijna negen uur vliegen landen we op St.Maarten. We moeten eerst onze koffers ophalen om daarna weer in te checken op onze vervolgvlucht, maar die is pas over een paar uur, dus we hoeven ons niet te haasten.
We moeten helaas best nog wel even wachten en het wordt steeds stiller om ons heen. Uiteindelijk kunnen we pas richting vliegtuig als het al donker is geworden. Om het heel efficiënt te doen, worden de passagiers voor twee verschillende vliegtuigen (één naar St.Kitts/Nevis, de andere naar St.Barth) in één bus gestopt. We staan nog een tijdje op de trap naar beneden voor de bus te wachten en we proberen dan maar alvast de immigratieformulieren in te vullen en dat valt niet mee. Op die trap wordt ook de handbagage gelabelled die eigenlijk te groot is voor de handbagage. Een klein geel label wordt er aan vast gemaakt en met de hand wordt er een K (voor St.Kitts) of een N (voor Nevis) opgekrabbeld. Als dat straks maar goed gaat. Meerdere verschillende kleurtjes lijkt me, zeker in het donker, wat makkelijker. Beide vliegtuigen staan naast elkaar, alleen weet even niemand welk toestel welke vlucht gaat uitvoeren. Uiteindelijk lijkt het allemaal toch goed te komen.
We vliegen met een DCH-6, een toestel met twee propeller motoren en 20 zitplaatsen. We zijn met 17 passagiers, dus lekker vol. Zoals gezegd is het al donker en we zien vanuit de lucht een aantal eilanden onder ons liggen. We weten eigenlijk niet precies welke dat zijn, we hopen alleen wel op St.Kitts aan te komen.
Een half uurtje na vertrek uit St.Maarten, landen we inderdaad op St.Kitts en bij het uitstappen wachten we totdat we onze koffers en handbagage ook uit het vliegtuig zien komen. De immigratie gaat niet zo vlot, maar dan hoef je ook weer niet zo lang op je koffers te wachten. Gelukkig staan er ook nog taxi's te wachten en Randy brengt ons naar onze condo voor de komende week. Gelukkig hebben we een routebeschrijving bij ons, want Randy kent dat deel van het eiland (nog) niet zo goed. Maar uiteindelijk zijn we waar we moeten zijn en na een snelle douche rollen we vermoeid om 20.00 uur lokale tijd ons bed in. Morgen zien we wel verder.