Eerst moet ik hier zeggen dat deze blog niet gesponsord is, al zou ik daar verder geen bezwaar tegen hebben. Als tweede natuurlijk de facebookopleukfoto.
Er zijn verschillende pastamerken in Italie maar ik ken er eigenlijk maar twee: Barilla en De Cecco. Nu wil het toeval, als toeval al bestaat, dat De Cecco hier uit Abruzzo komt en hier nog steeds het hoofdkantoor heeft en ook een/het productiebedrijf. En omdat het vandaag een zonnige dag belooft te worden, gaan we maar eens op zoek.
Na een leuke rit van ruim een uur komen we aan in Fara San Martino. Op zoek naar iets als een bezoekerscentrum om meer te weten te komen over het pasta maken in het algemeen en het bedrijf De Cecco in het bijzonder. Dat valt een beetje tegen, er is alleen een winkeltje.
En in het winkeltje is ook een mini plekje met wat uitleg en verder natuurlijk wat reclame.
De vraag blijft dus waarom de familie De Cecco hier in 1831 begonnen is met het malen van de tarwe? Ik denk dat de aanwezigheid van koel helder water dat hier uit de bergen zo ongeveer door de achtertuin van de fabriek stroomt een belangrijke reden was.
Naast water is er vast ook wel tarwe nodig. Don Nicola De Cecco is natuurlijk begonnen met het malen van Italiaanse tarwe, maar nu komt de tarwe ook uit Californiё en Arizona. En dat wordt dagelijks in ruime hoeveelheden aangevoerd.
In 1889 heeft Filippo De Cecco een machine ontworpen voor het langzaam drogen van de pasta. Een procedé dat nu nog steeds wordt toegepast. Het droogproces duurt voor sommige pasta's wel 40 uur. Ik heb eigenlijk geen idee of dat langzaam is. Waarschijnlijk wel, want De Cecco is er apetrots op dat ze het zo langzaam doen. Lenta essiccazione = langzame droging. Overigens heb ik dit van de webzijde van De Cecco. Je kunt hier ook voor Nederland kiezen bij 'Scegli il paese' om het in het nederlands te lezen.
Omdat het bezoekje aan de fabriek wat korter uitviel dat verwacht, hebben nog voldoende tijd om wat rond te wandelen. En ons autootje kon ook even gezellig bijpraten met zusje.
Verderop is ook nog het Monastero di San Martino in Valle.
Het pad er naar toe is wat avontuurlijk
Er is hier geen mobiele ontvangst dus voorzichtig doen en niet vallen, want van de andere aanwezigen hoef je weinig hulp te verwachten.
Zelfs ons autootje voelde zich helemaal alleen.
Het monastero
We gaan ook nog even kijken bij een dorpje hier in de buurt. Civitella Messer Raimondo is een doodstil plaatsje waar de rust alleen regelmatig verstoord wordt door de kerkklokken.
En vanaf het dorpsplein kunnen we een laatste blik werpen op het De Cecco complex.
