Sunday, March 20, 2011

Koreaans restaurant Hwa Won.

In een hoekje van Buitenveldert, dat stuk grond tussen Amstelveen en Amsterdam en in het verlengde van de Buitenveldertsebaan van Schiphol, waar we dus eigenlijk alleen maar doorheen rijden en nooit stoppen, liggen een aantal interessante restaurants. Eén ervan is het Koreaans restaurant Hwa Won.
Het  restaurant doet wat killetjes aan, een grote open ruimte met veel licht en lichte kleuren. Het personeel is vriendelijk en spreekt Engels of Nederlands. Waarschijnlijk spreken ze ook nog wel Koreaans, maar dat hebben we niet uitgeprobeerd. Het Koreaanse bier smaakt in ieder geval lekker.
Er is nog geen eigen webzijde en omdat het, voor mij, allemaal onbekende gerechten waren, valt het niet mee om daar nog een verhaaltje van te maken. Maar ik ga het toch proberen.
Als voorafje nemen we de o.a. de dumplings. Van die deeghapjes gevuld met allelei lekkere dingen. De stokjes die je hier als bestek krijgt (naast een lepel voor de soep) zijn van aluminium en die zijn wel erg glad. Die zijn alleen geschikt voor de vergevorderden op het gebied van eten met stokjes, maar gelukkig zijn er ook houten en daarmee gaat het eten toch een stuk makkelijker. Mocht dat ook nog niet lukken, op aanvraag krijg je 'normaal' bestek. Als we de dumplings dan eindelijk toch in onze mond weten te krijgen, blijken deze erg lekker te smaken.
Op naar het hoofdgerecht. Omdat we nog nooit eerder Koreaans hebben gegeten, hebben we, een beetje op goed geluk, maar wat verschillende gerechten besteld. De serveerster komt langs om te vragen of we wel zeker weten dat we dit willen eten? Wij reageren wat verbaasd, maar dat legt ze uit dat we twee gerechten hebben besteld die de Nederlanders niet altijd even lekker vinden. Bovendien hebben we dan ook nog de scherpe variant besteld. Helaas is het niet mogelijk om iets te proeven, dus we besluiten toch onze keuze iets aan te passen en we wachten in spanning af wat er dan, voor de Nederlanders, zo vies aan is. Eén van de gerechten is een soort nasi, opgediend in een gietijzeren pannetje, waarin het bakproces nog vrolijk doorgaat, hetgeen op het laatst een paar heerlijke krokante rijstkorstjes oplevert. Daarnaast hebben we nog twee verschillende vleesgerechten met een heleboel grote slabladeren. Het is de bedoeling om een slablad in je hand te nemen en op de sla dan wat van de verschillende vleesprutjes te doen. Dichtvouwen en smikkelen maar. Het is in ieder geval weer eens iets anders, maar het smaakt wel erg lekker. Nu we al onze gerechten hebben geproefd, vragen we ons af waarom deze gerechten niet altijd door de Nederlanders worden gewaardeerd. We hebben eigenlijk geen idee, bij ons gaan de schalen en pannetjes bijna schoongelikt terug naar de keuken.
Uiteindelijk heb ik er toch nog een heel verhaal van kunnen maken, alleen kan ik me nu totaal niet meer herinneren wat we als toetje hebben gegeten. Misschien weet één van de tafelgenoten het nog, die kan dat dan wel bij de reacties kwijt.
Mijn eerste kennismaking met de Koreaanse keuken is mij uitstekend bevallen en misschien kom ik nog wel eens terug bij Hwa Won. Over de prijs kan ik eigenlijk niets zeggen, ik mocht vanavond niet betalen en ik heb niet eens de rekening gezien.

Sunday, March 13, 2011

Restaurant Blanko

Soms zit er in de buurt al jarenlang een restaurant, maar is het mij nooit opgevallen. Als er dan iets verandert, kan het zo maar gebeuren dat je op een vrijdagavond jezelf plotseling terug vind in dit 'vernieuwde' restaurant. Dat gebeurde dus ook met restaurant Blanko. Jarenlang op nummer 105, maar nu net verhuisd naar nummer 95, slechts een paar deuren verder, maar nu dus wel op een opvallende plaats.
Restaurant Blanko in de De Clerqstraat in Amsterdam. Let op: 'met een K', want restaurant Blanco is een bistro in Etten-Leur.
Net op een nieuwe lokatie dus het restaurant ziet er fris versgeverfd uit. Een mooie lichte ruimte waar een ontspannen sfeer hangt. Een compacte menukaart, maar goed gevarieerd zodat er voor iedereen wel iets lekkers op de kaart staat. Ik begin met een rundercarpaccio met pijnboompitten, parmezaanse kaas en olijfolie. Mooi eenvoudig gerecht en prima van smaak. Voor het hoofdgerecht ga ik voor de gegrilde biefstuk. Vergezeld van frieten en groenten. Ook nu weer een eenvoudig gerecht maar wel erg lekker.
Voor het nagerecht kies ik een citroensorbetijs met een scheutje wodka. Door een foutje in de communicatie staat er uiteindelijk een chocoladetaartje met amarenenijs en slagroom voor mijn neus. Natuurlijk wil men de fout herstellen, maar het chocoladetaartje ziet er zo smakelijk uit dat ik mijn keuze aanpas. En gelukkig ziet het taartje er niet alleen lekker uit, maar smaakt het ook nog zo. Het sorbetijs (en de wodka) moet dan maar tot de volgende keer wachten.
Conclusie: Een leuk restaurantje in Amsterdam-West. Een vriendelijke bediening en een uitstekende kok in de keuken zorgt ervoor dat we hier zeker nog wel eens terug zullen komen.
Prijs: Drie gangenmenu voor 25 euro. Een prima prijs-kwaliteit verhouding. De wijn maakt het voor ons iets duurder, maar nog steeds zeer de moeite waard.

Monday, March 07, 2011

Rondje Almere


Na in de afgelopen jaren allerlei (rondje Amsterdam, Vlieland, Texel, Budel en Midden Zeeland) leuke vliegtochtjes te hebben gemaakt, viel 2010 wat dat betreft een beetje tegen. Geen enkele keer het luchtruim in een Cessna opgezocht. Wel twee keer een vlucht gepland, maar beide keren werkte het weer niet mee. En als ik heel eerlijk ben, het weer werkte bij de tocht van vandaag ook al niet mee. Met een zicht van nog geen vijf km, was dit tochtje voor wat betreft de foto's eigenlijk al mislukt voordat we vertrokken waren.
Mislukt voor de foto's misschien, maar zeker niet voor het vliegen. Een rustig, stabiel windje uit het noord-oosten, ideaal voor Lelystad airport, namelijk bijna evenwijdig aan de start- en landingsbaan, lage temperatuur (dit was de eerste keer dat de kachel aan moest) en mede daardoor een vlucht zonder ook maar enige turbulentie.
Ons doel was om wat huizen van collega's en familie in Lelystad en Almere op de gevoelige plaat vast te leggen en door het slechte zicht viel dat helemaal niet mee. Ook het navigeren was best lastig omdat je maar een klein stukje van de aarde onder ons goed kon waarnemen. Gelukkig hebben we tegenwoordig aardige technisch hulpmiddelen om achteraf nog eens te bekijken waar we precies gevlogen hebben.


Achteraf bleek dat we in Lelystad ongeveer recht over het huis van mijn zus waren gevlogen en dat is ongeveer de enige plek in het vliegtuig waar je geen foto's van kunt maken.
Omdat onze piloot Hans Almere kent als zijn boekzak, ging het boven Almere een stuk beter met de navigatie en op het kaartje zijn mooi de rondjes te zien die wij (=Hans) om de objecten heen heeft gevlogen en dat leverde een paar mooie plaatjes op.



Nadat we de rondjes boven Almere gedaan hadden, zetten we koers richting Lelystad Airport. Alhoewel 'richting Lelystad' klopt niet helemaal want eigenlijk volgen we het randmeer richting Harderwijk om vandaaruit naar het beginpunt van het circuit van Lelystad Airport te gaan. Als je op het routekaartje kijkt, kun je zien hoe onze piloot strak over de wegen onder ons in de polder vliegt. Het lijkt wel alsof we op de weg rijden.
De landing gaat weer prima, Hans houdt onze voorgangers goed in de gaten en 'extents' een stukje 'downwind' om veilig te kunnen landen. Van de landing is een filmpje gemaakt en dat staat op de blog van Hans. En alle redelijk gelukte foto's staan op picasa.
We hebben in ieder geval weer een leuk uurtje in de lucht beleefd, volgende keer graag wel wat meer zicht.