Tuesday, July 30, 2013

La Morra (Piemonte)

We zijn dus terechtgekomen in La Morra, een verademing in vergelijking met het Gardameer. Het lijkt wel of wij de enige toeristen hier zijn. We zijn hier in 2008 ook al eens geweest en een aantal verhaaltjes van toen, zou ik zo weer kunnen plaatsen, maar misschien is een linkje wel voldoende?
Dat bord met de coördinaten is dus niet veranderd, hooguit wat minder goed leesbaar, maar verderop in het dorp is nog een winkel die voor het gemak maar gewoon de coördinaten heeft gekopiëerd en deze ook nog aan de gevel heeft gehangen. De tekst op de webzijde is inmiddels aangepast, de volgende keer maar kijken of het bord vernieuwd is.


Wat kun je hier in Piemonte eigenlijk doen. Eigenlijk niet zo heel veel. Er zijn niet echte toeristische trekpleisters te vinden en dat verklaart misschien wel de afwezigheid van de toeristen. Verspreid over het hele gebied liggen overal kleine dorpjes die de moeite waard zijn om te vereren met een kort bezoekje. En zo trekken we elke ochtend maar een kant op en waar we een dorpje tegenkomen, zoeken we een parkeerplekje voor de auto en wandelen we op ons gemak door zo een dorpje. Als de tijd daar is, zoeken we nog een plekje voor een extra cappuccino en voor de lunch lukt het meestal ook wel om iets te vinden. Kortom een uitermate relaxt weekje hier in Piemonte.
En welke dorpjes hebben we allemaal vereerd met een bezoekje: Pozzo, Gancia, Garbeletto, Uccelaccio, Castiglione Falletto, Monforte d'Alba, Roddino, Dogliani, Fossato, Cuneo, Cherasco, Mondovi, Vergne, Barolo, Alba, Asti en Boves. Stuk voor stuk allemaal wereldweid welbekende dorpjes, toch? En overal kun je wel wat leuke kerkjes of kasteeltjes bekijken.
















Soms voorzien van een moderne klimwand.
 

 
 
 

 

Omdat bijna elk dorp wel bovenop een heuvel is gebouwd, heb je vanuit elk dorp weer zicht op een aantal van de dorpjes waar je dan net bent geweest. En zo zijn de vergezichten in Piemonte toch eigenlijk wel bedoeld om gefotografeerd te worden.



Als er tenminste geen kerk in de weg staat die al het uitzicht belemmert.



Maar de Piemonte is eigenlijk ook bekend vanwege het eten en drinken. Alba is het centrum van de Slow Food beweging, elke 2 jaar is er het kaas-festival in Bra en dan is er natuurlijk nog de wijn. De bekendste wijn uit deze streek is de Barolo en er is zelfs een Barolo-museum. Dat is trouwens niet echt de moeite waard om te bezoeken, tenzij het heel hard regent.
Gelukkig kennen we een wijnboer die ook Barolo maakt en toevallig is het vandaag de Cantina aperta dag. Bijna alle wijnboeren houden vandaag open huis, je kunt er langs gaan om de kijken hoe wijn gemaakt wordt, je kunt de wijn proeven (meestal samen met wat lekkere hapjes) en je kunt de wijn natuurlijk kopen om mee naar huis te nemen.
Van roestvrijstalen tanks, via eikenhouten vaten tot de gevulde flessen.

 
 
 
 
Kortom wij hebben ons uitstekend vermaakt hier in Piemonte en wel komen zeker nog wel een keertje terug. Morgen weer met de autoslaaptrein vanuit Alessandria terug naar Den Bosch.
En mijn volgende stukje zal gaan over al die lekkere dingen dat we hier gegeten en gedronken hebben.

Sunday, July 14, 2013

Op naar Piemonte

Zo vandaag gaan we op weg naar Piemonte en wel naar La Morra. Onderweg hebben we een lunchafspraak en vandaag vertoont onze KatjaKatja ook nog kuren, dus we moeten ons een beetje haasten. En net op zo een moment rijdt er een te hoge bus ons in een tunnel tegemoet en is deze bus niet opgemerkt door de camera's en staan de stoplichten dus niet op rood. Met als gevolg dat er een aantal auto's achteruit de tunnel weer uit moet om de bus te laten passeren. Achteruit rijden is van sommige chauffeurs niet het sterkste punt en als ze dan ook nog de omtstane schade midden op de weg willen uitzoeken, dreigt dit wel een erg lang oponthoud te worden. Gelukkig hebben de brokkenpiloten dit uiteindelijk ook in de gaten (misschien geholpen door het getoeter van de ongeduldige Italianen) en rijden ze verder naar een parkeerplaats om de schade te regelen.
Onze route voert verder via Brescia, Piacenza richting Alessandria waar we enige kilometers ten zuiden van Alessandria een lunchafspraak hebben in Frascaro.
Marina heeft via een italiaans kookforum een soort Project X evenement gemaakt en daar zijn ruim 20 mensen op af gekomen. Voor ons staat een lange tafel gedekt en na een uitgebreide kennismaking schuiven we aan. Heel grappig is dat er een scheiding ontstaat tussen de mannen en de vrouwen. Aan de ene kant van de tafel de mannen en aan de andere kant van de tafel de vrouwen. Heel bijzonder, alhoewel ik dit onlangs ook in Nederland heb gezien en wij zitten er precies tussen in.
Ach laat ik gewoon maar even de verschillende gangen benoemen die chef Lucio voor ons heeft gemaakt.





Om te beginnen een rundertartaar met een lekker pittig mosterdsausje.

Daarna een worstje op een stokje uit de oven met een bijna net zo lekker paprikasausje

En dat smaakte goed



Een risrotto met Gaviwijn en Montebore kaas.
















Rabaton, spinazie met ricotta. Normaal voor in een raviolo, nu zonder deegjasje.


 
Een slokje wijn om alles weg te spoelen.
 





Konijnrollade met asperges en kalfsrollade.
 
 
 
En nog een taart als toetje

 
Geheel voldaan rijden we een paar uur later richting La Morra.  
 
 


Tuesday, July 02, 2013

De restaurants in Riva.

Goh, nu zijn we al bijna een week in Italië en nog geen woord over de restaurants. Dat komt omdat de restaurants wat tegenvallen. De invloed van de overwegend Duitse toeristen is hier zo groot dat zelfs de restaurants zich hebben aangepast. Zeker in Riva del Garda zelf  hebben we veel moeite moeten doen om echt Italiaans eten te vinden.
Zo kwamen we de eerste avond in restaurant Kapuziner terecht. Het regende nogal en de parapluus lagen in de auto en dit restaurant zat ongeveer 50 meter van onze voordeur, dus dat maakt de keuze dan wat meer verdedigbaar. Het lijkt wel of we in Duitsland zijn: Duitse teksten op de muren, het personeel loopt rond in Duitse kleding en de menukaart doet ons wel erg aan Duitsland denken. Niet de verfijnde Italiaanse keuken, maar gewoon enorme stukken vlees en vette gebakken aardappels en niet teveel groente. Het vlees is goed en de weinige groente vind ik niet zo erg, maar in Italië verwachten we toch iets anders. Overigens zit de zaak wel vol met Italianen, maar morgen gaan we toch maar eens verder kijken.
We hebben gehoord dat Leon D'oro een goed Italiaans restaurant is, dus gaan we daar een kijkje nemen. Voor alle zekerheid reserveren we van te voren, want het is zondag. De sfeer is in ieder geval Italiaans en enigszins chaotisch. Een omaatje regelt de boel hier en het overige personeel draaft rond. Ondanks de reservering lukt het niet om ons direct een tafeltje te wijzen, na bijna 10 minuten wachten, krijgen we eindelijk een tafeltje toegewezen dat al die tijd al onbezet was. Zo een valse start maakt eigenlijk de hele avond al mislukt en ik kan me ook nauwelijks meer het eten herinneren en dat zegt al genoeg.
Na deze teleurstellende ervaringen gaan we maar buiten Riva op zoek naar iets te eten. En zo komen we bij een sushi-bar annex pizzeria I Sapori in Arco terecht. We kunnen voor de deur parkeren op het allerlaatste plekje en het restaurant ziet er behoorlijk ongezellig uit. De combinatie sushi en pizza doet ons het ergste vrezen. Onterecht, de pizza is gewoon lekker. Wel bijzonder is dat de pizza ruim groter is dat het bord eronder en dat maakt het opeten ervan (van de pizza en niet van het bord) niet echt makkelijk. Maar zoals gezegd de smaak is prima en daar gaat het om.



Dus buiten Riva lijkt het eten een stuk beter, daarom rijden wij de volgende avond naar restaurant Foci in Tenno. Het restaurant ziet er netjes uit en de zaak zit vol met Italianen. Dus hele families of een groep met alleen mannen. Je ziet in Italië niet vaak een tafel met alleen vrouwen. De kaart wordt voorgelezen en dat is dan weer een beetje jammer, ik vind dat niet passen bij de rest van de uitstraling van het restaurant. Ook ligt het tempo aardig hoog en binnen een uur staan we weer buiten, maar we hebben wel lekker gegeten. Als voorafje een antipasto in combinatie met een lokaal gerecht: Carne salada, een soort carpaccio van rundvlees maar dan net even anders. Best wel lekker als voorgerecht.


Als hoofdgerecht kun je hetzelfde bestellen maar dan wordt het vlees nog even in de pan gebakken en zoals de meeste ingrediënten wordt de smaak van het vlees door het bakken zeker niet slechter. Het ziet er dan uit wel als het vlees van een broodje warm vlees uit de eerste de beste snackbar in Nederland: het ziet er niet uit dus. Maar de smaak is erg lekker. Om ons geen honger te laten lijden, wordt het gerecht vergezeld door een flinke hoeveelheid bruine bonen en aardappelschijfjes. Doet me toch wel een beetje aan Nederland denken. Alles smaakt overigens prima, maar alles bij elkaar is het wel wat veel.
































Als we weggaan zien we op de bar een visitekaartje van een zusterrestaurant liggen. Ongeveer dezelfde menukaart en ongeveer dezelfde ingrediënten en op loopafstand van ons appartement. Als we dat eerder hadden geweten.
En zo eten we de twee resterende avonden bij Ristorante Nazionale vlak bij de haven van Riva. Het restaurant ziet er niet echt goed uit, het is er doodstil en als we niet hadden geweten van de link met Ristorante Foci, zouden we er gewoon voorbij zijn gelopen. Maar dat doen we dus niet en eten we naast de Carne Salada ook nog een heerlijke pizza. Lekker eten kan dus ook in Riva del Garda.
Nu lijkt het alsof het wel heel erg gesteld is met de kwaliteit van de restaurants bij het Gardameer, maar dat betreft eigenlijk voornamelijk de restaurants in Riva zelf. We hebben buiten Riva ook heerlijk gelunched bij bv. Bar Adria in Gardone Riviera en Porto Vecchio in Malcesine. Maar je moet er wel even naar op zoek.
Morgen verkassen we naar La Morra in Piemonte met een tussenstop in Frascaro onder de rook van Alessandria.