Sunday, December 27, 2015

Eindelijk even op vakantie.

Zo dan is de tijd toch weer gekomen om eindelijk weer eens even op vakantie te gaan. En dus om het grijze, natte Nederland even te ontlopen, vertrekken we richting Caribisch gebied. Dit keer gaan we de eilanden Sint Maarten, Tortola (let op de klemtoon!) en St. Thomas met een bezoekje vereren. Inmiddels onze tiende reis die kant op en het 17e en 18e eiland in dat gebied. Op naar de 25!
De reis erheen verloopt spoedig. Een taxichauffeuse die mooi op tijd voor de deur staat, het inchecken en de security check verlopen op rolletjes, voldoende tijd om nog een cappuccino te drinken en een KLM-toestel dat ook nog op tijd vertrekt. Nog mooier is dat het vliegtuig niet tsjokvol zit, dat maakt het toch wat prettiger. De maaltijd is wel weer verrassend. Op de verpakking staat 'Hutspot', maar dat had ik echt niet geraden als ik alleen op mijn smaak had af moeten gaan.
Aangekomen in/op St. Maarten kunnen we direct het vliegveld verlaten (de koffers zijn er ook) omdat we één nachtje hebben geboekt bij het Simpson Bay Resort. Niet al te ver van het vliegveld en morgen gaan we weer verder via het Princes Juliana vliegveld richting Tortola.
De middag brengen we verder door aan het zwembad, inclusief poolbar.
Dat levert dan meteen onze eerste foto op:


Bij Simpson Bay is alles aardig geregeld. Je betaalt bij de poolbar met het pasje en met dat pasje open je ook de deur van je kamer. En voor twee cocktailtjes levert dat een compact bonnetje op:


's Avonds eten we wat bij Alexanders kitchen. Lekker eten op balkon en je kunt gewoon in het Nederlands bestellen. Wel doet de credit card machine het niet, dus betalen we cash en pinnen bij de flappentap op de hoek.

De volgende dag dus weer richting vliegveld. De taxichauffeuse van vandaag is wat van het zenuwachtige tiep. Tijdens het wachten voor de openstaande (voor de boten dan) brug laat ze de motor gewoon draaien en dat is wel lekker voor de airco, maar waarom ze de ruitenwissers aan liet staan, begreep ik niet helemaal. Ook zit ze heel apart op haar stoel. Als je de rugleuning weg zou halen, zou ze dat niet eens merken.
We checken in voor de Liat-vlucht 310 richting Tortola. Liat staat voor Late In Arrival and Take-off en de vertraging van slechts één kwartier is historisch kort. Het toestel ATR 72-600 is een propeller toestel, maar de vlucht duurt toch slechts 40 minuten.
Op Tortola gaat de paspoort controle zo langzaam, dat de douane beambte erna ons direct door stuurt: 'Get the hell out of here and enjoy yourselves'. Op de parkeerplaats moet ergens een huurauto voor ons staan met de sleutels onder de mat. Geen idee wat voor auto en wat voor kleur, dus dat wordt nog zoeken. Maar dan blijkt dat ze toch nog tijd hadden om ons persoonlijk de sleutels te overhandigen. En zo rijden we al snel in onze Suzuki Jimny richting Long Bay Beach. De tussenstop bij de supermarkt Rite Away in Road Town duurt wat langer dan gepland. De enige grote supermarkt op dit eiland is op zaterdagmiddag een populaire bestemming. Maar we houden vol, we moeten toch water en wat in huis te hebben voor ons ontbijtje morgenochtend.
Eten doen we 's avonds bij 1748. Niet heel bijzonder, maar wel op loopafstand en dat is ook wel eens makkelijk. Morgen gaan we wel op zoek naar iets anders.

Saturday, August 01, 2015

Het eten.

Als afsluiter van mijn blogjes over onze vakantie het, inmiddels traditionele overzicht van onze culinaire ervaringen tijdens deze vakantie. Natuurlijk bijna alleen weer positieve ervaringen. De enige twee minpuntjes waren eigenlijk alleen het brood in Ferrara, een soort karton dat bij afbreken alleen maar verpulverde.


En de beroerde service in restaurant Osteria dalla Peppa te Fano. We moesten bijna smeken om te mogen betalen. Nieuwe klanten waren veel belangrijker want aan ons konden ze toch niets meer verdienen. Het excuus was dat de serveerster geen Engels zou begrijpen, maar het Italiaans van Marina is ook voor Italianen heel goed te verstaan. Dus niet naar toe gaan!
Zo dat waren de minpuntjes, daarnaast natuurlijk heel lekker gegeten. Ik kan nu natuurlijk heel uitgebreid gaan beschrijven wat we allemaal gegeten hebben, maar ik plaats gewoon een paar foto's van de hoogtepunten. Voor alle andere foto's verwijs ik naar mijn album op picasa. Zie aan de rechterkant van de blog onder het kopje 'Mijn foto's en filmpjes'.
Van de eenvoudige cappuccino
 
 
tot het uitgebreide ontbijt bij Margherita van onze favoriete B&B in La Morra.


Eenvoudiger kan haast niet, maar zo lekker


























En natuurlijk ook de klassiekers: pizza, spaghetti carbonara en lasagna.
















Voldoende vlees













en vis













Ook aan toetjes geen gebrek
















En altijd wel iets in de buurt om het allemaal weg te spoelen



 











Kortom: dit was weer een hele zware vakantie,
En nu maar eens aan de volgende vakantie gaan denken.

Sunday, July 26, 2015

Terugreis en La Morra

Zo dus de vakantie is weer teneinde gekomen. Nu alleen nog even wat wijn kopen in La Morra en dat ligt heel toevallig op de route. Een outlet in Boretto ligt ook op de route en daar zijn we dan ook nog precies tijdens lunchtijd, kunnen we het restaurantje dat we nog kennen van vorig jaar ook nog even met een bezoekje vereren. De eigenaresse van het restaurant blijkt ons ook nog te herkennen. Is dat een goed teken?
In La Morra slaan we bij de familie Marrone voldoende wijn in om de auto te en onze wijnvoorraad aan te vullen.
















En als we hier toch zijn, kunnen we mooi weer even genieten van het ontbijt bij Margherita.


Het zwembad is nu ook af en er is wat meer ruimte om de auto te parkeren. Helaas is de temperatuur nog wat te laag om van het zwembad te genieten, de schoonmaakrobot lijkt geen last te hebben van het koude water.


En zo is het toch de tijd aangebroken om nu echt richting Amsterdam te gaan sturen. De start in La Morra valt nog een beetje tegen, eerst hebben we een meningsverschil met onze navigator en daarna zitten we achter een wielerpeleton, dat elke keer precies dezelfde kant op gaat als wij. Maar uiteindelijk zijn we van de wielrenners verlost en kunnen we eindelijk wat snelheid maken.
Dit keer doen we de route via Frankrijk en dat betekent de Frejus tunnel.













Deze Frejus is niet echt goedkoop, €44,20 voor een schamele 13 km. Deze kosten en natuurlijk ook nog alle tolgelden, maken deze weg niet de goedkoopste, maar zeker op deze zondag, tot wel één van de rustigste. En dat is ook wel wat waard. Al met al schiet het lekker op en onze geplande stop in Frouard bereiken we aan het eind van de middag. Aangezien Amsterdam nog maar 5 uurtjes verder is, twijfelen we zelfs even of we deze stop niet gewoon moeten overslaan. Maar het gezonde verstand wint, en zo zitten we al snel te smikkelen in de Buffalo Grill.
Na een redelijke nacht en een verrassend goed ontbijt (zeker gezien de prijs van €5,- per persoon), rijden we weer verder richting Amsterdam. Nog even tanken in Luxemburg (waar de bemande kassa's nu ook verleden tijd zijn) en na een lunch in de buurt van Antwerpen, zijn we mooi op tijd in Amsterdam. Nog voldoende tijd om de wijn in onze wijnkelder op te slaan en alle koffers weer naar boven te sjouwen.
Rest mij nog de traditionele culinaire terugblik op de vakantie aan te kondigen.

Thursday, July 23, 2015

Fano

We hebben als volgende doel Fano. Een niet al te groot stadje aan de zee een stukje verder naar het zuiden. Een kleine 20 kilometer ten zuiden van Pesaro, 50 kilometer van San Marino en ongeveer op dezelfde breedtegraad als Firenze.
We hoeven alleen nog even Ferrara uit zien te komen. En dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het is vrijdag en dus marktdag en de binnenstad is verboden voor auto's. Zelf uitgebreid smoezen met mevrouw agent biedt geen soelaas. Maar taxi's mogen wel door de stad crossen. Dus nemen we een taxi om ons, samen met de koffers, naar onze geparkeerde auto te brengen. Taxi kan gewoon het parkeerterrein op (en weer af), want kaartje is 10 minuten geldig. En zo stappen we naast onze auto uit de taxi. Best handig eigenlijk en een idee voor een volgende vakantie.
Fano is een piepklein dorpje aan de Adriatische zee en heeft een enorm strand en leuke haven vol met luxe jachten, maar ook met vissersboten. De vissersboten grazen de zeebodem af met stalen kooien, op zoek naar vongole (venusschelpen). Gelukkig waren er wat visserslui die uitlegden dat de boten dan achteruit varen, anders hadden we het systeem niet direct begrepen.
We logeren in een palazzo. Een enorm huis, waarin wij een appartement huren. Het appartement is supermodern ingericht. Veel ledverlichting, moderne cv-installatie, prima wifi (de modem staat gewoon in de huiskamer op tafel), moderne badkamer. Niet alleen binnen is alles modern, het gazon wordt gemaaid door een echte robotgrasmaaier. Het enige minpuntje is eigenlijk dat we de cv ook echt hebben moeten gebruiken.
En dat zijn niet nog niet eens alle pluspunten. Als we de voordeur uitgaan is er een pizzeria op 50 meter en op 50 meter van de achterdeur is er een koffieshop (of is koffiebar een betere benaming?) en die is ook op zondag open. En daarnaast ook nog een overdekte prive parkeerplaats en een echte waakkat.
Maar dat is allemaal al weer best veel tekst, dus tijd voor wat foto's.

De vissersboten

met de werktuigen om de vongole te 'vangen'.













Het toegangshek naar ons palazzo (van binnenkant)






















Deur naar hal


 
de voordeur






















De overdekte parkeerplaats






















en de waakkat
















Voldoende ruimte op het strand




En nog voldoende mooie dingen om te zien


 
 


















De rivier richting zee







Waar is Pierre Kartner?

 
 
 
En zo komt het einde van de vakantie alweer aardig in zicht en gaan we morgen weer richting het noorden.

 

Friday, July 10, 2015

Montagnana, Ferrara en Comacchio.

En met een volle tank benzine, zijn we er na een lekker ontbijtje helemaal klaar voor. Ferrara here we come! We hebben alle tijd, want we worden pas om 18.00 bij ons appartementje verwacht en het is maar een kleine drie uur rijden, dus we kunnen de toeristische route nemen. Dat had ik misschien beter ook maar kunnen vertellen aan onze navigatiesysteem, want uiteindelijk belanden we toch weer op de snelweg. Die is zo goed als leeg, dus dat schiet dan wel weer snel op.
Bij het plannen van deze vakantie hadden we gezien dat onze route redelijk dicht langs Montagnana zou gaan en daar wilden we wel even gaan kijken. Montagnana is een middeleeuws ommuurd stadje  
in de provincie Padua.



En laat er vandaag nu net de dag van de prociutto worden gevierd. En zo schuiven we gezellig aan voor een hapje en een drankje.



Gelukkig niet alleen maar prosciutto, deze risotto was wel erg lekker.

 
 
En zo rijden we na een uitgebreide lunch verder richting Ferrara. Vorig jaar hadden we ook al gemerkt dat onze navigatie de beste weg een beetje vreemd kiest. Je moet dus een paar keer echt de borden negeren en precies de andere kant op gaan. En als je dat dan doet, kom je uiteindelijk precies daar waar je moet zijn.
Het is zondag en de binnenstad van Ferrara is afgesloten en laat nu ons appartementje ongeveer in het midden van het centrum liggen. Even smoezen met de agenten en we mogen door. Laverend tussen de wandelaars door, bereiken we ons huisje voor de komende week. Alle koffers nu wel mee naar binnen. Slechts twee trappen en voor een week heb je toch wat meer spullen nodig. Daarna gaan we op zoek naar een parkeerplekje voor onze auto. Dat is even zoeken en dan vinden we een enorme parkeerplaats voor 5 euri per dag en eigenlijk maar op 10 minuten lopen van het centrum en dus ons appartementje.
De volgende dag gaan we Ferrara eens wat beter bekijken. Wat valt op?
 
Een groot plein
 
 
 
Mooie en bijzondere gebouwen
 
 
 
 
vrolijk aangeklede winkelstraten
 
 
 
 
Een kasteel met een echte slotgracht dat de moeite waard was om te verdedigen en dat levert nu nog mooie plaatjes op
 
 
 
 
en veel fietsers. Dat laatste is eigenlijk best wel bijzonder, want de kwaliteit van de wegen is niet zo heel goed 

 
 
Kortom een stad om ooit eens met een bezoekje te vereren en wij hebben dat nu gedaan, dus maken we nog een uitstapje naar Comacchio. Comacchio lijkt op een soort imitatie van Venetie en ziet eruit alsof dit stadje net gebouwd is, maar dat is schijn. Door de grachtjes zijn er verschillende bruggen in dit dorpje en de bekendste is Treponti. En natuurlijk hebben we daar een foto van gemaakt. En om in de juiste sfeer te blijven: drie foto's.
 
 

 
 
 
En net als in Venetië kun je hier ook foto's blijven maken
 
  

 
Op de terugweg naar Ferrara komen we langs de Abbazia di Pomposa. Leuk genoeg om even een stop te maken.
 
 
 


 
 


 
En misschien nog eens terugkomen als het donker is, want deze staan er niet voor niets. 
 
 
En zo komt ons weekje in Ferrara ten einde en gaan we morgen nog verder Italië in.