Tuesday, January 28, 2014

Nevis 1.

Zo vandaag naar Nevis. We gaan met de boot van 12 uur, dus we kunnen lekker rustig aandoen. We brengen eerst de koffers naar de pier, dan breng ik de huurauto terug naar Avis en dan ga ik ook naar de pier. Alles verloopt soepeltjes en bij de autoverhuur zijn ze ook weer blij dat de auto terug is. Alhoewel de pier maar 500 meter verder is, kan ik me door iemand van Avis laten wegbrengen, maar dit stukje kan ik nog wel wandelen. Dan kan ik meteen nog even wat EC$ uit de flappentap trekken.
Hier in Caribisch gebied is een vaartochtje altijd een beetje spannend: hoe erg zijn vandaag de golven en hoe reageert het bootje erop? Maar vandaag voor niets in spanning gezeten. Weinig golfslag en het bootje ligt redelijk stabiel. We zitten lekker in het zonnetje (misschien had ik mijn gezicht wel een beetje moeten insmeren) en na nog geen drie kwartier varen, stappen we in Charlestown aan land.
Alfonso staat ons met onze huurauto voor de komende week op te wachten en zal ons naar ons huisje brengen.
Alfonso maakt er meteen maar een toeristische informatietocht van. Hier links dit en hier rechts dat. Daar supermarkt1 en daar supermarkt2 en hier een benzinestation, maar ik tank altijd daar. We proberen alle informatie te onthouden, maar dat zal niet meevallen. Gelukkig vertelt hij dat het meeste ook in de map staat die in ons huisje ligt. Vanaf de pier is het nog geen twee kilometer over de ringweg naar de eerste rotonde en daar gaan we rechtsaf, dus driekwart, want ze rijden hier aan de verkeerde kant van de weg. Daarna nog ruim twee kilometer over de beste asfaltweg van het eiland (zoals later blijkt) naar Long Point, de terminal voor de vrachtschepen.


En vlak voor de slagboom van de terminal gaan we linksaf en hobbelen dan nog een stuk over een 'dirty' road, zoals ze dat hier noemen. Onverhard, vol met kuilen die nog vol water staan. Her en der ook nog wat grote keien die er sterker uitzien dan de voorband van de auto.


Flink door elkaar geschud zien we dan ons huisje voor de komende week opdoemen. Het hek gaat d.m.v. een afstandbediening open en Alfonso parkeert de auto middenin de tuin.



Een enorme tuin, 'privé' strand, jacuzzi. Het strand is namelijk niet helemaal privé, want dat mag hier op Nevis niet, maar gezien de geweldige route naar dit strandje verwachten we niet al veel badgasten.
We denken dat we het hier wel een weekje kunnen uithouden.

 

 





Thursday, January 16, 2014

St.Kitts 2

Vandaag dus even geen stranddagje, maar eens wat van de rest van het eiland bekijken.

De hoofdstad Basseterre is een lieflijk plaatsje met o.a. de ferry naar Nevis en St.Maarten maar natuurlijk ook de grote ferry terminal voor de cruiseschepen en her en der wat restaurantjes en een mini supermarkt. Voor de grote supermarkt moet je een stukje de stad uit. Ook in deze stad is het echt zoeken naar een parkeerplekje, maar tot nu toe is het vinden van een plekje altijd wel gelukt. De vismarkt levert in ieder geval weer wat kleurrijke plaatjes op, al kost het uiteindelijk wel wat kleingeld.




Nadat we Basseterre verlaten hebben, komen we op de ringweg uit. En verdwalen lukt nu echt niet meer, in het ergste geval zou je eindeloos rondjes kunnen blijven draaien. Nu is dat ook weer niet zo heel erg want de benzine kost hier iets meer dan 1 euro per liter.
Aan de noord-west kant van het eiland is het Brimstone Hill Fortress National Park, ook wel het Gibraltar van het Caribisch gebied genoemd. De toegang is 10 U$ per persoon, maar wel graag contant betalen. Voor ons in de rij staan, zoals later blijkt, Bill en Teri uit Amerika en die komen 7 $ tekort, gelukkig hebben wij er nog een paar over en dat is maar goed ook, want de dichtsbijzijnde flappentap is toch wel een half uurtje rijden. In ruil voor de dollars nodigen Bill en Teri ons uit om 's avonds te komen eten in hun appartementje bij het Mariott.

Het fort is nu volledig gerestaureerd en je krijgt een aardig beeld hoe de omstandigheden hier waren sinds 1690, toen de eerste steen gelegd is. Er is ook een ruimte die een beeld moet geven hoe de Britse militairen destijds gehuisvest waren. Natuurlijk klein en armoedig, maar de airco staat aan, dus ze hebben toen weinig last gehad van de warmte. Vanaf het fort kun je twee eilanden verderop zien liggen. Dat zijn St.Eustatius en Saba. Het zicht is vandaad niet goed genoeg om St.Maarten te zien.



We vervolgen onze weg en we besluiten de ringweg verder richting het Noorden te vervolgen. Daar is verder eigenlijk niet zoveel aan, omdat het zeezicht wordt belemmerd door een weelderige flora in de berm van de weg. Bovendien zijn de noord- en oostkant minder geschikt om te zwemmen door de stevige wind die hier staat. En voordat we het eigenlijk weten, zijn we alweer terug in Basseterre.
Voor het eten bij Teri en Bill willen we nog een fles wijn meenemen en we achten de kans op een redelijke fles wijn het grootst bij de duty-free shops bij de cruiseschepenterminal. Uiteindelijk vinden we er inderdaad een fles wijn en we krijgen deze zelfs zonder BTW, alhoewel we geen bewijs hebben dat we toerist zijn. Maar blijkbaar zien we nog bleekjes genoeg uit.

Het Mariott complex is ook wel bijzonder. Een enorme lobby met replica's van houten schepen in een vijver, voldoende zwembaden en restaurants zodat de voornamelijk Amerikaanse toerist het hier dagen kan uithouden zonder een glimp van de rest van het eiland te zien. De weg van en naar het vliegveld (met rechtstreekse vlucht naar Miami) is dan het enige dat ze zien van het eiland.

Ons verblijf op St.Kitts zit er inmiddels alweer bijna op, morgen gaan we met de boot naar Nevis.



Sunday, January 12, 2014

St.Kitts 1.

We zitten dus op St.Kitts. Een gigantisch eiland van zo een 30 x 8 km groot, volgens mij dus ongeveer net zo groot als Texel. We hebben een aardig flatje gehuurd van Bill and Raquel en we hebben in ieder geval een aardig uitzicht:


Op deze eerste dag moeten we eerst onze huurauto ophalen en we bellen Randy (onze taxichauffeur van gisteravond) om ons naar Avis te brengen. Hij neemt dit keer een andere route, zodat we die weg ook eens zien. De auto hebben we al snel en we rijden door naar de hoofdstad Basseterre om op zoek te gaan naar een flappentap.
Je kunt hier eigenlijk bijna overal betalen met de US dollar, maar de lokale valuta is de EC dollar (East Caribean oftewel de easy dollar). Deze zit vast aan de US (factor 2.7) en zo is de omrekenkoers ongeveer 3.6. En omdat we voor het gemak de prijzen maar door 3 delen, valt het achteraf (als de creditcardafschriften binnenkomen) weer mee. Bij het flappentappen komen we er ook achter dat we eigenlijk de verkeerde pas op wereldwijd hebben gezet, maar die optie werkt dus wel. Gelukkig hebben we een andere pas wel goed ingesteld. Uit de flappentap komen EC$, maar bij het Mariott schijnt er eentje te staan die ook US$ uitspuugt.
Nu we geld hebben, kunnen we naar de supermarkt. In de koelkast van ons flatje stonden al biertjes, cola, een fles water en een fles rum koud, maar die ene fles water is al zo ongeveer op. Dus even inslaan. En daarna maar eens proberen te wennen aan de warmte.

Wat kun je doen op St.Kitts? Gelukkig niet zo veel. Je kunt het eiland rondrijden (kost je al gauw 2 uur), je kunt op de stranden zandkorrels gaan tellen, de hoofdstad is natuurlijk ook een bezoekje waard en er is een fort dat ook nog op de Unesco lijst staat.

We beginnen dus maar met de stranden. Zoals op zoveel eilanden hier in de buurt maakt het nogal uit of er wel of geen cruiseschepen liggen afgemeerd aan de pier in Basseterre. Als er geen schip ligt, zijn veel winkels (en zeker de winkels in het belastingvrije gedeelte bij de pier) gewoon dicht en dat geldt ook voor de strandtenten. Niet zo een probleem overigens, als er maar eentje open is om een strandstoel en parasol te huren en te kunnen lunchen, vinden we het al lang best.


Als er wel schepen liggen, dan zijn er meer strandtenten open en zo rond een uur of 10-11 komen er taxibusjes aanrijden die de toeristen (voornamelijk amerikanen maar ook aziaten en toeristen uit het oostblok) uitladen.



De stranden zijn dan wel wat voller. De taxichauffeurs zoeken een plekje in de schaduw en wachten totdat de toeristen weer terug moeten naar de schepen.


Ook zijn er dan wat meer masseuses aanwezig die massages aanbieden en als 'olie' gebruiken ze dan het sap uit de aloa vera plant. De massage tafels staan gelukkig in de schaduw van de bomen en de masseuses hebben het strand eerlijk onderling verdeeld en ze hebben het dan druk genoeg.
Als de taxibusjes de toeristen weer terugbrengen naar hun cruiseschip keert de rust terug op de stranden en worden bijna alle strandstoelen en parasollen weer opgeruimd. Er blijven dan nog een paar toeristen (waaronder wij) achter. En zo wij genieten dan nog een uurtje van de rust voordat we weer teruggaan.
Naast de toeristen van de cruiseschepen zie je op de stranden ook een aantal Amerikaanse jongeren rondhangen die volleyballen en een soort jeu-de-boule (met zakjes zand en een houten bord met een gat erin) spelen.


Dit zijn waarschijnlijk studenten van de amerikaanse universiteiten die hier op het eiland is. zoals bv. http://www.umhs-sk.org/

Onze favorieten zijn Frigat's bay en dan eigenlijk om de restaurants en Cockleshell beach. Dit strand ligt aan het zuidelijkste puntje van St.Kitts vanwaar de speedboten af en aan naar Nevis varen. Op dat moment weten we nog niets van Nevis af, maar dat gaan we volgende week inhalen. Waarschijnlijk zien we dit bootje volgende week dan weer.


De mensen van de strandtenten denken overigens dat de toeristen liever niet het geluid van de golven horen, dus zodra er ook maar één toerist opduikt (en dat zijn wij meestal), gaat de radio aan en de volumeknop op 10. Misschien dat de Amerikanen deze eilanden daarom wel zo geweldig vinden. Dan valt hun eigen geluidsproductie niet zo op ;-).
Zo, dat is voorlopig wel weer voldoende over de stranden van St.Kitts. Morgen hebben we een dagje geen-strand ingelast.