Ook dit jaar gaan we maar weer overwinteren al lijkt het met de regen in november dat we meer voor de regen dan voor de winterse temperaturen vluchten. Maar hoe heet dat dan?
In ieder geval gaan we op zoek naar dit soort beelden:
We vertrekken op vrijdag na analoge tetris te hebben gespeeld in de achterbak van de (te) kleine auto.
We willen natuurlijk zo vroeg mogelijk vertrekken en voor 10.00 rijden we al de parkeergarage uit!
Omdat we niet teveel kilometers hebben gepland, hebben we tijd genoeg voor lunchstop ergens in Luik. Het restaurant van vorig jaar had geen plek, maar vlak in de buurt konden we ook terecht voor mosselen en balletje gehakt, vergezeld door nartuurlijk wat frietjes. Ik zal er de volgende keer aan denken om er ook fotoos van te maken, dus nu alleen de link.
Daarna weer verder, tot aan de Belgisch-Luxemburgse grens loopt het soepeltjes, maar daarna tot voorbij Metz alleen maar file. Echt de vrmisp (vrijdagmiddag spits), de vrmibo is toch leuker. Natuurlijk wel nog ff getankt in Luxemburg, 1,497 euro per liter.
Al met al bijna twee uur vertraging, maar we zijn op tijd bij Maison de Laveline en we kunnen direct aanschuiven om hapje te eten. Vorig jaar waren we hier ook en was alles al in kerstsferen en nu dus nog niet. Maar altijd gezellig zo een tafelgenoot.
De volgende ochtend is het een stuk kouder buiten en we zien verschillende auto's voorbij rijden met een laag sneeuw op het dag. Hopelijk zijn de wegen nog wel goed te doen. Na het ontbijt gaan we snel richting Italie en we zien ook nog wat sneeuw op de auto liggen.
De wegen zijn goed te doen en er ligt alleen sneeuw in de berm van de weg. Na de Maurice-Lemaire toltunnel rijden we zonder vertraging tot aan de Zwitserse grens. We hebben nog het vignet van vorig jaar, dus we hoeven niet te stoppen alleen maar even langzaam rijden langs de wachtende douaniers.
In Zwitserland wordt er 'gestrooid' met pekelwater en dat ziet er erg goed uit op een rode auto.
Maar er was ook wel voldoende sneeuw gevallen dus dat strooien zal wel nodig zijn geweest, zeker voor ons autootje dat het nog met de zomerbanden moet doen.
Na de Gotthard tunnel (zonder vertraging) getankt en iets gegeten en weer flink geschrokken van de prijzen. Benzine 2,21 CHF per liter (in euro's is dat nog meer schrikken) en de rekening voor de niet heel bijzondere lunch ben ik spontaan vergeten. Wel is het slechte weer aan de andere kant van de berg gebleven en rijden we verder in het zonnetje.
Na Milaan kom je op de snelweg richting Ancona (de A1) en dat is ongeveer 400 km zonder ook maar iets dat op een bocht lijkt. Dus cruisecontrol aan en stuur met touwtje vastmaken. Vorig jaar reden we hier op vrijdag, inclusief de vrmisp en dat was geen succes. Nu op zaterdag rijdt het een stuk fijner.
Gelukkig mogen we even van de snelweg af, want we overnachten bij agriturismo Fattoria Marchesini in Praticello. Een zo goed als nieuw gebouw waar de gastenverblijven zijn. Een paar meter verder het restaurant en parkeerplaats voor de deur. Echt prima plekje voor een tussenstop. Het is nog echt een boerenbedrijf en je kunt ook kijken hoe ze er bv. Parmezaanse kaas maken. Eigenlijk jammer dat we maar één nachtje blijven.
En ook op zondagochtend wordt de melk opgehaald.
De volgende dag gaan we na het ontbijt weer verder. Eigenlijk nog maar een klein stukje (453 km) en op zondag is het niet heel erg druk op de snelweg.
Wel wordt het na Ancona een stuk bochtiger en ook wat heuvelachtiger en gaan we heel wat tunnels door.
De snelweg maakt een ruime bocht om Pescara heen en onze navigatie vindt dat het dan sneller en korter is dwars door Pescara heen, dus we gaan al bij Pescara-Noord de snelweg af. Dat scheelt dan wel weer wat tol, maar misschien was de afslag Pescara-Zuid wat handiger geweest.
Maar goed, we vinden ons appartement en gelukkig is er voor de deur ook nog een plekje vrij om in ieder geval tot maandagochtend te parkeren.
Het uitzicht vanuit ons appartement is niet verkeerd (ik maakte de foto pas op maandagochtend en toen miezerde het een beetje).
Maar verder is het appartement helemaal niets. Best wel jammer, want Francavilla al Mare lijkt een leuk dorp en op het plein voor de deur zijn elke week verschillende markten. En na 15 mei 2024 kent elke sportliefhebber dit dorp want dan finisht de Giro d'Italie hier. De meet is precies onder ons appartement.
Maar goed dan zijn we hier dus niet meer, want we gaan snel op zoek naar iets beters. En om maar eens met een echte clifhanger te eindegen: Of dat lukt kunnen jullie lezen in de volgende blog.
