St.Barth. De restaurants.

Na zulke lange zware dagen op het strand liggen, moet je 's avonds natuurlijk wel iets eten om de volgende dag er weer tegen aan te kunnen. Vanwege de franse invloeden hier, is de kwaliteit van het eten in de restaurants prima en niet eens zo heel erg duur. Het is wel een beetje jammer dat de prijzen al in euro's zijn. Bij de prijzen in dollars, zoals op Anguilla, valt de creditcard afschrijving altijd weer een beetje mee.
We zitten dus bovenop een heuvel in St.Jean en dat betekent dat we altijd met de auto op zoek naar eten moeten. Nadeel is dan natuurlijk dat de hoeveelheid te nuttigen wijn wat beperkt is, een voordeel is dat als je dan toch met de auto op stap moet, je ook de wat verder gelegen restaurants gaat bezoeken. Je bent immers toch al aan het rijden. Van tevoren probeerden we vaak op internet al wat informatie over het restaurant te vinden, maar dat viel niet mee, dus zijn we toch vaak maar gewoon er naar toe gegaan. We hebben de volgende restaurants met een bezoekje vereerd:

Le Piment
Restaurant onderaan de heuvel, dus vlak bij. Wel even zoeken naar een parkeerplekje. Leuk open lucht restaurant/bar. Ene helft van de zaak wat meer bar, andere helft wat meer restaurant. Door de wegafsluiting (zie vorige blog) is de straat hier voor de deur veel drukker dan normaal (denk ik), maar ook dat went wel weer. Ik ga maar weer eens voor de avontuurlijke hap: cheese bacon burger met frietjes, mayo en ketchup. Lekker drankje erbij en eigenlijk best lekker. Bij ons tweede bezoek ga ik voor de eendenborst, ook erg lekker.

The Hideaway
Vlakbij Le Piment, maar aan de overkant aan een pleintje, dus geen last van vlak voorbij rijdende auto's. Het restaurant is best groot en de ruimte is zeker niet volgepropt met tafeltjes. Na een lekkere cocktail ga ik voor de entrecote met frietjes en als toetje een coupe limoncello. Mooi dat er lekker weinig groente bij geserveerd word.
De steengrill is een echt succes hier, we zien een paar keer een hete steen voorbijkomen. Verderop aan een tafeltje zitten opa, zoon en twee kleinkinderen aan een tafeltje en ook zij hebben de steengrill gekozen. Naast de steen verschijnt er een groot bord met vlees op tafel en opa denkt slim te zijn, door dat vlees eerst maar even te verdelen over de vier andere borden, zo heeft iedereen zijn eigen bordje met vlees. Hetzelfde bord waarvan ze ook weer het gegrilde vlees opeten. Het zal allemaal wel meevallen, maar opa heeft duidelijk een stukje hygiëne in de keuken gemist.

Wallhouse
Een restaurant aan het einde van de haven in Gustavia. Het is de eerste keer dat we naar Gustavia met de auto rijden en in het donker is het best wel even zoeken naar de juiste weg, maar uiteindelijk lukt dat. Op de laatste dag komen we erachter dat er ook nog een andere route is, die bovendien wat handiger en veiliger is.
Alle wanden van de Wallhouse staan open (wall slaat dan ook meer op de kademuren dan op het restaurant zelf) en bij ons eerste tafeltje waaien we bijna weg. We vragen om een ander plekje en 4 obers helpen ons om te verplaatsen.
Ze hebben hier duidelijk een overschot aan personeel, de glazen water en wijn worden regelmatig bijgevuld en regelmatig wordt gevraagd of alles naar wens is. Voor wat beteft het eten is inderdaad alles naar wens, maar de stoelen zijn echt een drama. Dit is het eerste restaurant waar we niet meer naar toe gaan vanwege de stoelen!
Maar zoals gezegd, het eten is prima. Een lekkere entrecote, helaas nu wel met groente en prachtig uitgestalde toetjes en die zien er dan zo lekker uit, dat je er altijd wel eentje kiest.

Le grain de sel
Een restaurant aan de route naar het strand van Grande saline, een route die we inmiddels aardig kennen. Ook hier weer een eetzaal waarvan de wanden allemaal open staan en daardoor heb je goed zicht op de zoutmeren, waar in het donker verder weinig te zien valt, en verderop zie je de lichten van auto's die in de buurt van St.Jean rijden.
We beginnen hier met de caribische bitterballen: de accras (gefrittuurde visballetjes), samen met een cocktail een heerlijk begin. Daarna als hoofdgerecht een beef kebab en zowaar heb ik nog ruimte voor een toetje en dat is dan zoals zo vaak een dame blanche.
Omdat dit restaurant ons het beste beviel hier op St.Barth, gaan we hier ook naar toe op onze laatste avond. We rijden er weer vlotjes naar toe en net als we binnen zijn begint het enorm hard te regenen. Het personeel is druk bezig om alle wanden met zeildoeken een beetje dicht te maken en wij zitten toevallig op een droog plekje en hoeven niet te verhuizen. Nadeel van deze bui is wel dat er verder helemaal niemand meer komt en zo is er deze avond meer personeel dan gasten. Het eten was weer prima en dit restaurant is wat ons betreft de aanrader van St.Barth.

Eddy's
We moeten even zoeken naar de ingang, maar gelukkig wijst iemand ons de weg. Ook op internet kun je lang zoeken, want een eigen webzijde heb ik niet gevonden.
De eigenaar komt een praatje maken, ik voel me meteen weer op mijn gemak. Want mijn kleding is toch echt wat netter dan de kleding van de eigenaar.
Ook hier weer de bekende accras en omdat we dan toch al vis eten, neem ik als hoofdgerecht ook nog een tonijnsteak. Erg lekker en ook de profiteroles als toetjes is niet verkeerd.

La route des boucaniers
Aan de haven van Gustavia met uitzicht op alle kleine bootjes en verderop zien we ook de wat grotere drijven. Een mooi plekje dus, alleen is er in het donker niet heel veel activiteit in de haven.
We bekijken op ons gemak de menukaart en bij het bestellen geven we alvast aan dat we bij het hoofdgerecht wel een glaasje wijn lusten. We lusten natuurlijk wel meer, maar we moeten nog wel terug rijden naar St.Jean. Een jonge ober komt in een flits wat olijfolie en azijn op ons bord gieten, echt in een flits, want hij heeft geoefend om twee borden tegelijkertijd te doen. Met paar stukjes brood kunnen we de olijfolie en azijn gaan proeven. Een paar minuten later komt hij weer langs, neemt de borden mee en vraagt of het gesmaakt heeft. In zijn snelheid ziet hij niet eens dat het bord van mijn tafelgenoot nog onaageroerd is. Het lijkt wel of ze hier haast hebben.
Als we het hoofdgerecht bijna op hebben, komt de serveerster langs om te vragen of we nog wijn willen. We wilden inderdaad graag een glaasje bij het hoofdgerecht, maar niet erna, dus dat slaan we nu dan maar over.
Omdat de lol er wel af is, geven we maar aan dat we willen betalen, dan kunnen we snel weg en dat snelle past dan weer goed bij La route des boucaniers. Maar dan is alle snelheid plotseling weg. We moeten drie keer om de rekening vragen en na een kwartier lopen we maar naar de kassa om daar de rekening te halen en te betalen. Dan blijkt de rekening ook nog niet te kloppen, maar dat wordt wel weer snel hersteld. De serveerster maakt excuses, maar ik heb het gevoel dat ze eigenlijk niet begrijpt waarom.

Le bistro
De volgende avond lopen we weer langs La route de boucaniers, maar we lopen er inderdaad langs en gaan eten bij Le bistro. Dus ook aan de haven en dus ook met een aardig uitzicht. Op vakantie buiten het hoogseizoen heeft zo zijn voordelen, maar ook nu zitten we hier als enige eters op deze avond.
De gegrilde aubergine met parmezaan en ei is erg lekker en voor mijn hoofdgerecht ga ik weer voor het avontuurlijke: de cheeseburger met patat. De patat zit in een glazen potje, leuk om te zien, maar je moet het er wel direct uithalen, tenzij je van slappe niet krokante patat houdt. De hoeveelheid is weer ruim voldoende om het toetje over te slaan.

Zeven restaurants in St.Barth. Zoals gezegd is de kwaliteit van het eten prima, we mogen de fransen dankbaar zijn. We hebben hier, net als op Anguilla, elke keer heerlijk gegeten en het enige minpunt was de bediening bij La route des boucaniers. Maar gelukkig zijn er hier voldoende andere restaurants.