Friuli. Dag 16. Op weg naar huis 1. Bolzano.

En zo zijn we, ongemerkt toch weer aan het eind van onze vakantie gekomen. Maar we hebben een gelukje, de afstand Triëst - Amsterdam is ongeveer 1400 km en dat is teveel om dat op een nog redelijke leuke manier in één dag te doen, dus plannen we een halte in onze reis. En deze halte is Bolzano. Vorig jaar zijn we hier ook al in de buurt geweest en dat was toen leuk genoeg om nog een keertje te doen.
Vandaag dus de route van Triëst naar Bolzano. Er zijn twee verschillende routes, de ene is voornamelijk via de snelweg langs Venetië en Verona en over de 420 km doe je dan ongeveer 4.5 uur. Nadeel is dat je voor je gevoel een flinke omweg maakt. De tweede route is, min of meer de rechtstreekse route en bedraagt 300 km en daar heb je dan 6 uur voor nodig. Dat gevoel van een omweg klopt wel en we kiezen dan ook voor de tweede route.

Het lijkt erop dat we alle tijd hebben, dus doen we rustig aan. We halen eerst de auto op bij de jachthaven San Giusto, drinken nog een espresso samen met captain Italo en we rijden terug naar het hotel om de tassen en de wijn op te halen en dan op naar Bolzano. Dit keer letten nu natuurlijk extra goed op of we nog agenten zien van de snelheidscontrole, maar vandaag zijn ze waarschijnlijk thuis gebleven.

Het eerste stuk van de route doen we nog via de snelweg, anders zou het wel eens een hele lange dag kunnen worden, maar zo tegen de middag verlaten we de snelweg en gaan verder via de secundaire wegen. Dat komt goed uit, want dan kunnen we ook eens kijken of er ergens nog wat te eten valt. Voordat we zelf gaan eten moeten we onze Yaris ook maar wat te eten geven, dus gaan we op zoek naar een benzinepomp. En dan is het toch elke keer weer een verrassing dat de pompen hier tussen de middag gesloten zijn. Maar gelukkig zijn er nu ook voldoende pompen waar je kunt betalen met wat plastic kaartjes, maar dat blijkt dan alleen weer voor italiaanse bankpasjes te werken. Bij de derde pomp leek het te werken, maar uiteindelijk ook weer niet, dus weer op weg naar de volgende. Bij de eerste hobbel in de weg, horen we gerammel achter ons en in mijn spiegel zie ik de tankdop vrolijk aan zijn plastic draadje heen en weer slingeren. Maar dan gelukkig een benzinepomp waar je de automaat kunt vullen met contant geld. Wel van te voren geld erin stoppen en ik gok maar dat 30 euro benzine wel moet passen. Zo de tank is weer bijna vol en volgend jaar er maar weer aan denken dat je hier voor 12 uur altijd even moet tanken.

Na onze lunch in de wereldstad Longarone, gaan we verder richting Bolzano en we blijken in het laatste stuk van de route nog wat bergpasjes over te moeten, we gaan proberen de tel bij te houden van de haarspeldbochten. Het tellen valt overigens helemaal niet mee, maar gelukkig zijn de haarspeldbochten genummerd, dan hoef je alleen maar het aantal te onthouden. Dus na ongeveer 30 haarspeldbochten zijn we op het hoogste punt van de Falzarego-pas aangekomen.

En ongeveer 30 haarspeldbochten verder staan we aan de voet van de Pordoi-pas, waar we 30 bochtjes later ook weer bovenaan staan. Toch wel makkelijk die borden. s.l.m. betekent overigens sul livello di mare (onze Nap dus), maar dat had iedereen natuurlijk al begrepen.

Zo boven de 2000 meter is de temperatuur wel wat lager, we blijven dan ook meestel lekker in de auto zitten.

Wel levert het mooie plaatjes op.

Uiteindelijk arriveren we toch in Bolzano, de teller staat op 115 haarspeldbochten en gelukkig zijn we morgen de hele dag in Bolzano en rijden pas een dag later verder naar Amsterdam.