Hier in Caribisch gebied is een vaartochtje altijd een beetje spannend: hoe erg zijn vandaag de golven en hoe reageert het bootje erop? Maar vandaag voor niets in spanning gezeten. Weinig golfslag en het bootje ligt redelijk stabiel. We zitten lekker in het zonnetje (misschien had ik mijn gezicht wel een beetje moeten insmeren) en na nog geen drie kwartier varen, stappen we in Charlestown aan land.
Alfonso staat ons met onze huurauto voor de komende week op te wachten en zal ons naar ons huisje brengen.
Alfonso maakt er meteen maar een toeristische informatietocht van. Hier links dit en hier rechts dat. Daar supermarkt1 en daar supermarkt2 en hier een benzinestation, maar ik tank altijd daar. We proberen alle informatie te onthouden, maar dat zal niet meevallen. Gelukkig vertelt hij dat het meeste ook in de map staat die in ons huisje ligt. Vanaf de pier is het nog geen twee kilometer over de ringweg naar de eerste rotonde en daar gaan we rechtsaf, dus driekwart, want ze rijden hier aan de verkeerde kant van de weg. Daarna nog ruim twee kilometer over de beste asfaltweg van het eiland (zoals later blijkt) naar Long Point, de terminal voor de vrachtschepen.
En vlak voor de slagboom van de terminal gaan we linksaf en hobbelen dan nog een stuk over een 'dirty' road, zoals ze dat hier noemen. Onverhard, vol met kuilen die nog vol water staan. Her en der ook nog wat grote keien die er sterker uitzien dan de voorband van de auto.
Flink door elkaar geschud zien we dan ons huisje voor de komende week opdoemen. Het hek gaat d.m.v. een afstandbediening open en Alfonso parkeert de auto middenin de tuin.
Een enorme tuin, 'privé' strand, jacuzzi. Het strand is namelijk niet helemaal privé, want dat mag hier op Nevis niet, maar gezien de geweldige route naar dit strandje verwachten we niet al veel badgasten.
We denken dat we het hier wel een weekje kunnen uithouden.
No comments:
Post a Comment