Montserrat. Deel1

Vandaag vliegen we naar Montserrat, een eilandje hier vlak in de buurt. We gaan mooi op tijd richting vliegveld en daardoor hebben we genoeg tijd om een keer een afslag te missen. Auto inleveren bij de verhuur, met zo mogelijk nog minder benzine in de tank toen we de auto ophaalden ;-).
Dan op zoek naar de balie van Fly Montserrat. Erg vlot gaat het niet, maar na een half uur hebben we onze boarding pass. De ene koffer was wel wat te zwaar, maar mag toch mee. Daarna de security check en hier mag ik zelfs mijn schoenen uitdoen en daarna gaan we zitten wachten. Volgens schema vliegen we om 15.30, maar er staan helemaal nergens borden of schermen waarop je dat kunt zien. Na een paar keer vragen, komen we nog niet veel verder. Wel weten we nu wie onze medepassagiers zijn en dat is wel prettig. Twee passagiers kunnen ze misschien nog vergeten, maar toch niet vijf?
Uiteindelijk mogen we dan naar de vertrekhal en moeten we snel naar ons toestel lopen. Er is dan net een groot toestel van Air Canada aan het taxien en dat maakt best wel veel herrie.
We vliegen in een twee-motorige BN, plaats voor zes passagiers en twee piloten, maar Pierre is vandaag onze enige piloot. Pierre vraagt of wij de weg weten, want voor hem is het de eerste keer dat hij naar Montserrat vliegt. We stijgen op tegen de wind in en gaan dus eigenlijk de verkeerde kant op, maar een draai van 180° maakt dat weer goed. Op 2000 feet hoogte zien we Montserrat al snel naderbij komen. Om weer tegen de wind in te kunnen landen vliegen we eerst over het eiland heen en maken dan weer een 180° bocht. Zo halen we wel een vliegtijd van 15 minuten.
Het tochtje levert wel een leuke foto op, het lijkt wel een Cessna, ook het stall-signaal vlak voordat we de grond raken klinkt hetzelfde.

Voor de oplettende lezer/kijker is het natuurlijk wel duidelijk dat dit eigenlijk een foto van de terugvlucht is.
De landing verloopt netjes en al snel staan we te wachten bij de Immigration om onze formulieren te laten controleren. Daarna de koffers pakken en op zoek naar onze huurauto van Be Beep. Een op het eerste gezicht een beetje aparte naam maar in Nederland zou dit verhuurbedrijf gewoon Toet Toet heten.
Tussendoor nog even snel een lokaal rijbewijs ophalen, maar dat gaat dus niet snel. Eerst tien minuten wachten totdat er iemand is, daarna een uitgebreid vragenformulier invullen, daarna betalen (daar gaat het tenslotte om) en dan heb ik eindelijk mijn rijbewijs in mijn hand. Het is overigens niet veel meer dan een ontvangstbewijs voor het geld (daar gaat het tenslotte om).
Inmiddels begint het al te schemeren en we weten eigenlijk niet precies waar we heen moeten, maar Be Beep rijdt voor ons uit naar ons huisje voor de komende week en laat in de tussentijd ook nog de dichtsbijzijnde supermarkt en restaurant zien. Als we die morgen nog maar kunnen vinden.
In ieder geval zijn we net voor het donker in The Egret House. Morgen kijken we wel verder.