Anguilla

We zijn dus op Anguilla. Als we voor de vakantie vertelden: 'We gaan naar Anguilla', kregen we meestal twee verschillende vragen te horen. De eerste was: 'Waar ligt dat?', de topografische kennis van de meeste Nederlanders is niet super groot en 'Wat gaan jullie daar doen?'.
Anguilla is één van de BWI's, de Brits WestIndische eilanden en ligt zo ongeveer 10 km ten noorden van Sint-Maarten. En Sint-Maarten weten de meeste Nederlanders nog wel te plaatsen. De hoofdstad is The Valley, al is (hoofd)stad misschien een te groot wordt. We gaan daar van alles doen: opwarmen, de batterijen opladen, relaxen, boekjes lezen en zandkorrels tellen. Ja dat wordt een sportieve en actieve vakantie ;-).
De week op Anguilla zitten we in een appartement van La Vue. We hebben hier een ruime kamer, inclusief keuken. Die keuken gaan we natuurlijk niet gebruiken, we zijn immers op vakantie, al is de koelkast natuurlijk wel handig. Ook heeft elke kamer een eigen wifi en dat is makkelijk, als ik tijd zou hebben gehad, had ik voldoende stukjes kunnen publiceren vanaf het balkon. We hebben de kamer met ocean view, dus vanaf het balkon zien we ongeveer dit:

Het ontbijt wordt buiten in de tuin geserveerd. Fruit, sapjes, koffie en croissants staan klaar en her en der staan in de tuin wat tafeltjes en bankjes en dan genieten we van het volgende uitzicht:

Anguilla is echt een eiland dat van het toerisme leeft. Om het de toerist zo makkelijk mogelijk te maken om geld uit te geven, kun je hier bijna overal met amerikaanse dollars en credit cards betalen. De ECC (East Caribbean Currency), de lokale munteenheid, hoef je niet op zak te hebben. Wel staan de prijzen soms in ECC en ik geloof dat de omreken koers iets van 1 $ = 2,7 ECC was en dat betekent weer dat 1 euro gelijk is aan 3,6 ECC. Veel te lastig om uit te rekenen, dus maar niet meer gedaan.
Anguilla is Brits dus rijden ze hier niet aan de recherkant van de weg, maar aan de linkerkant. Wel zie je veel auto's rijden met het stuur aan de linkerkant. Dit levert 's avond ook veel verblindende tegenliggers op, want de koplampen zijn, zo te zien, niet aangepast. De wegen zijn van primakwaliteit, alleen kom je er regelmatig speed humps tegen. We zagen er zelfs een op een compleet onverharde weg, alsof je daar te snel zou kunnen rijden. Bij het tanken was het nog meer rekenen dan bij het betalen. 1 gallon voor 12,5 ECC. Ik geloof dat dat neer kwam op ongeveer 1 $ voor 1 l benzine. En zoveel benzine verbruik je ook weer niet op dit kleine eiland.
De grootste trekpleister zijn de stranden hier. Veel wit zand en licht blauw water, we hebben er in ieder geval een aantal bezocht. En inderdaad prachtige stranden, alleen zijn er weinig bomen om voor wat broodnodige schaduw te zorgen. Misschien moeten we maar eens een parasol aanschaffen.
Zomaar wat mooie plaatjes om een indruk te geven van dit overbevolkte eiland en onze zware vakantie:

En na zo een lange zware dag moet je natuurlijk ook wel eens wat eten. Voor de lunch kun je hier altijd terecht bij een boulangerie waar ze ook belegde broodjes verkopen. En voor het avondeten kun je terecht bij de restaurants. Algemeen was de kwaliteit zeker niet slecht, invloeden van de franse keuken waren herkenbaar maar ook de wil van de eilandbewoners om het de toerist zo aangenaam mogelijk te maken zie je terug in de menu's. Verder hadden wij het geluk dat het hoogseizoen nog niet was begonnen. In elk restaurant was voldoende ruimte, soms waren we de enige gasten en één keer moesten we opschieten omdat er een groep amerikanen in aantocht was. En dan wil je wel haast maken. De prijs was vergelijkbaar met Nederlandse prijzen. Standaard 15% tipgeld, toch altijd op de creditcard bon ruimte voor extra tip. De prijs op de bon was altijd in dollars en dan scheelt dan weer bij de maandafrekening.

De restaurants in chronologische volgorde:
Tasty's Restaurant.
Waarschijnlijk op loopafstand van LaVue, maar toch maar niet geprobeerd. De vakantie kan ook te actief worden en lopen op de onverlichte wegen lijkt geen aanrader. Als een restaurant zich ook heeft aangepast aan de (amerikaanse) toerist zijn de porties meestal gigantisch, maar hier valt dat mee. Een zwarte bonensoep als voorafje en een teriyaki kip als hoofdgerecht smaken lekker. We zitten binnen, maar met alle luiken open voelt het als een openlucht restaurant. Lekker eten voor een goede prijs en binnen 10 minuten zijn we weer thuis.

E's oven.
Vlakbij Tasty's en geen eigen webzijde, net zoals zo vele restaurants in dit deel van de wereld. Een salade gevolgd door iets met kip. Lekker, maar ik kan me er eigenlijk niet zoveel meer van herinneren.

Johnno's
Een restaurant zo ongeveer op het strand van Sandy Ground. We drinken hier onze eerste cocktail en dat is best lastig, want op de kaart staat alleen maar de naam van de cocktail en niet de ingredienten. In de meeste gevallen kiezen we dan maar voor de planteur, die overigens in elk restaurant weer geheel anders smaakt.
Het is heel erg druk en wij zijn de enige gasten, gelukkig is er geen live band, anders zouden we ons vast en zeker heel erg opgelaten voelen. Het eten is verder dik in orde, maar is dus niet in mijn geheugen blijven hangen.

Ferryboat Inn
Het restaurant vlakbij Blowing Point, daar waar alle veerboten afmeren. We zijn vanmiddag al even wezen kijken waar het precies is en dat is maar goed ook, want in het pikkedonker valt het niet mee om de ingang te vinden. Ik neem als voorafje een uiensoep en dat is echt een goed gevulde uiensoep met veel kaas en ook nog erg heet. En bij deze temperatuur duurt het natuurlijk wel even voordat het soepje zonder blaren eetbaar is. Het ook helemaal niet erg om te wachten want het uitzicht is prachtig. In de verte op zo'n 10km afstand zien we de lichtjes van Sint Maarten. Na de uiensoep neem ik een scalopine met frietjes. Niets bijzonders, gewoon lekker.

Roy's Beachside Grill
Het restaurant, net als Johnno's bijna op het strand, maar dan vlak bij de ferryterminal. Na het succes van de uiensoep bij Fisherman Inn, neem ik opnieuw een uiensoepje. Deze is minder dan die van gisteren, maar nog steeds erg lekker. De Steak Kebab als hoofdgerecht is ook niet verkeerd.

Pumphouse
Ook de pumphouse zit in Sandy Ground, maar dan niet aan het strand, maar aan de andere kant van de straat. De auto parkeren we min of meer op het strand. Heineken is het huisbier, dus nemen we maar een rumpunch (naast de planteur een veilige keuze). We moeten niet te lang blijven zitten, want er is een groep amerikanen onderweg en het moet natuurlijk wel gezellig blijven. Als voorafje nemen we een tacochips, denkende aan een bakje tacochips met een groen guacamole sausje. Op de kaart zie ik nu staan 'Giant Killer Nachos' en giant was dit voorgerechtje en ook een echte killer. Een enorme bak met tacochips, tot één geheel gevormd door een enorme hoeveelheid gesmolten kaas en als echte killer nog overgoten met een vleessausje met stukken vlees erin. Als hoofgerecht had dit zeker niet misstaan. De smaak is erg lekker, maar we komen net tot de helft en dan zitten we al vol en ik heb als hoofgerecht een cheese bacon burger met franse frietjes besteld. Met de hoeveelheid eten die we hier vanavond hebben gehad, zouden we zeker drie dagen van hebben kunnen eten.

En zo is er alweer een einde gekomen aan ons weekje op Anguilla. Een super relaxed sfeertje, mooie stranden, goede restaurants en erg aardige mensen. Zou St. Barth net zo leuk zijn? Meer daarover en over onze (boot)reis naar St.Barth binnenkort op deze blog.