Friuli. Dag 11. Gemona en Villa Manin

En we zijn alweer aan onze laatste dag toe in dit gedeelte van Friuli. We hopen dat ons volgende logeeradres net zo goed zal zijn als hier bij Toni en Paola in Casa del Grivo, maar voordat we daar aan toe zijn hebben we vandaag nog voldoende te doen.
We gaan eerst een bezoekje brengen aan Gemona. Als je niet beter weet is dit weer een gewoon italiaans stadje zoals er zo veel zijn in Italië, maar de geschiedenis heeft van Gemona een veel bekendere plaats gemaakt. Op 6 mei 1976 was Gemona het centrum van een aardbeving (6.5 op de schaal van Richter) waarbij bijna 1000 mensen het leven lieten. In de stad is een ruimte ingericht waar je foto's van de gevolgen kunt bekijken.

Op de foto's zie je ook hoeveel schade de aardbeving heeft aangericht aan de meeste gebouwen.
We lopen verder richting de kerk waarvan op een foto te zien is dat de bijbehorende toren voor ongeveer de helft is ingestort. Al wonderlijk eigenlijk dat niet de hele toren is ingestort.

Niet alleen de kerk ziet er weer onberipelijk uit, ook aan de toren is niet te zien dat 34 jaar geleden de aarbeving hier heeft huis gehouden.

Na deze indrukwekkende, maar ook wat trieste middag rijden we door naar Villa Manin waar vandaag een foodfestival is. Villa Manin is net zoals Villa Pisani, waar we vorig jaar geweest zijn, een villa gebouwd door de rijke kooplieden uit Venetië. Gelukkig zijn een aantal villa's in goede handen gekomen en kun je er nog een bezoek aan brengen.

Ook worden de villa's gebruikt voor verschillende festiviteiten zodat er nog wat geld overblijft om de gebouwen te onderhouden. Vandaag is hier een foodmarket. Een beetje vergelijkbaar met de Smaak van Italië in kasteel Haarzuilens, zijn er rond een groot grasveld een dertigtal tenten neergezet. In elke tent kan een dorp uit deze regio de producten laten zien waarom het dorp beroemd is. En gelukkig laten ze niet alleen de producten zien, voor 1, 3 of 5 euro kun je de producten ook kopen en proeven. In het midden van het grasveld staan tafeltjes en bankjes klaar waar je de hapjes op je gemak in de brandende zon kunt opeten. Gelukkig staat ook op het middentrein tenten zodat je ook een plekje in de schaduw kunt vinden.

Wat er niet staan, zijn afvalbakken. Er wordt verteld dat er voldoende vrijwilligers rondlopen die de gebruikte bordjes, vorkjes en servietjes op komen halen, maar ik heb er maar een paar gezien. Het gevolg is dat je erg veel mensen, met handen vol afval, vertwijfeld rond ziet kijken: 'Waar zijn de afvalbakken?'. Uiteindelijk zet iedereen het afval dan maar weer op tafel. Dat gaat goed totdat de wind wat harder gaat waaien, waardoor al het afval her en der op het gras komt te liggen.

We hebben heel wat verschillende hapjes geproefd en ook onze ogen uitgekeken naar de verschillende manieren waarop je een en ander kunt bereiden. Zoals de lamsrackjes op onderstaande foto worden gegrild had ik nog nooit gezien.

Ook Triest is vertegenwoordigd op dit festijn en laat dat nu net de stad zijn waar we morgen naar toe gaan.