Nieuwe restaurants

Nu Johannes niet meer is, moet ik maar weer eens wat meer restaurantrecensies gaan publiceren. Iemand moet het tenslotte doen, toch?
Bovendien is er op 9 november in Amsterdam daGustare en omdat dit over voornamelijk Italiaans eten en drinken gaat, gaan we maar eens wat vaker Italiaans buiten de deur eten.
Zo zijn we onlangs naar Eatmosfera geweest. In de Reguliersdwarsstraat, vlakbij de cafe's van Peter Beense en Bolle Jan. Je kunt ook bij de achterdeur naar binnen, dan moet je in de Schapensteeg zijn.
Op Iens een 8.6 voor het eten, geen webzijde, maar natuurlijk wel een FB-pagina.
We hebben vanavond geen zin in pizza, al zien de pizze die we voorbij zien komen er helemaal niet verkeerd uit. We moeten dus nog een keertje terugkomen. Dat moeten we toch al, want de porties zijn nogal groot en dus hebben we vanavond maar een klein deel van de menukaart kunnen testen. Daarmee is eigenlijk ook al het grootste nadeel van dit restaurant genoemd: de porties. Ik begin met een lekkere risotto, maar dat is dan best wel een vol bord met erg veel risotto. Na deze gang zit ik eigenlijk al vol. Misschien moet je de keuze krijgen voor een Hollandse of Italiaanse portie (met aangepaste prijs natuurlijk). We willen natuurlijk nog meer proeven en geheel in de traditie van de echte Italiaanse restaurants is het geen enkel probleem om de secondo met z'n tweeën te delen. Gewoon netjes al verdeeld over twee borden. De secondo is een heerlijk stukje sappig varkensvlees, echt heel lekker en ik kan me niet herinneren dat ik ooit varkensvlees zo lekker op mijn bord heb gekregen.
Het eerste toetje valt een beetje tegen, gelukkig is de kok het met ons eens dat dit toetje niet echt gelukt is en als vervanging krijgen de huisgemaakte tiramisu. Anders dan anders, maar ook erg lekker.
Wij komen zeker nog een keertje terug voor de dingen die we nu nog niet geproefd hebben en de pizza bewaren we dan wel voor ons derde bezoek.

Een weekje later moeten we alweer uit eten en de keuze deze avond is op Al bacaro in de Vijzelstraat gevallen. Net op tijd zien we dat er een flinke regenbui aankomt en we fietsen snel naar de Vijzelstraat. En gelukkig duurt ons eten langer dan de bui en op de terugweg is het dus weer droog. We hebben ons dus helemaal niet gehaast en met het heerlijke eten dat hier in de keuken wordt gemaakt, zou dat ook zonde zijn.
We hebben op de andere tafels al gezien dat de porties hier Italiaans zijn, dus durven we als voorgerecht wel de antipasto misto voor 2 personen te nemen. In dit eerste gerecht zitten wat zoetzure sardientjes, verschillende soorten kaas en natuurlijk het, min of meer standaard bordje vleeswaren en nog wat groenige groenten. Op het eerste gezicht een standaard antipasto misto, maar toch zit er iets aparts in, zonder dat ik precies weet wat er dan zo apart aan is. Misschien wel het geheim van kok Vezio in de keuken.
Als primo nemen we een dikke spaghetti met ansjovissaus en een spaghetti alla chitarra met verse tomaat en stukjes worst. Ik vind de ansjovissaus best wel lekker, maar ik vind mijn keuze nog lekkerder. Ook hier zijn beide gerechten toch weer anders dan verwacht, maar gelukkig ook beter dan verwacht.
Om er toch een 4-gangen diner van te maken, delen we de secondo. Een zachtgestoofde stuk kalfsvlees in plakjes geserveerd met aardappelen uit de oven, gebakken courgettes en paprika's. Erg lekker, maar ook wel weer jammer dat we geen ruimte hadden om ook nog wat van een andere secondo te proeven. Ook hier moeten we dus nog een keertje terugkomen.
Meestal sla ik het toetje over om direct naar de grappa of limoncello te gaan, maar voor een tiramisù maak ik graag een uitzondering. Ook erg lekker, net als het afsluitende glaasje grappa.
Naast het heerlijke eten is de sfeer hier ook heerlijk relaxed, geen gehaast en daardoor konden we lang genoeg blijven zitten totdat de regenbui weer overgetrokken was en kwamen we droog thuis.

Autohuur bij Hertz Italia.

Eind juli heb ik voor ruim twee dagen een auto gehuurd bij Hertz op het vliegveld van Rome (Fiumicino). We hoefden slechts 1,5 uur te wachten voordat we met onze Peugeot 207 diesel de parkeergarage uitreden richting Santa Maria delle Mole. Daar waren we om 22.00 net nog op tijd om een pizzaatje te eten.
Voor het inleveren van de auto behoor je de tank weer vol te gooien met de juiste brandstof. We tanken dan meestal bij een pompstatioin op ongeveer 10 km van het vliegveld. Nu is het volgooien van een huurauto altijd wat gepriegel en die automatische pompen stoppen soms wel heel erg snel, maar ik had echt het idee dat de tank voldoende vol zat. We tankten slechts 8 liter diesel, maar we hadden toen ook nog maar 110 km gereden en voor een diesel is 1 op 13,75 niet verkeerd, toch?
Het inleveren verliep ook al rommelig, maar daar zijn we inmiddels aan gewend. Twee weken later werd er nog eens meer dan 60 euro van mijn creditcard afgeschreven. Daarover natuurlijk meteen een mailtje over gestuurd, maar dat heeft blijkbaar geen enkele zin. Dus uiteindelijk maar gebeld en gelukkig kun je dan bellen met de Nederlandse helpdesk. Daar werd mij verteld dat er nog meer dan 6 liter diesel bij was geperst. Een liter diesel kost dus bij Hertz ongeveer 10 euro! Dus voor 120 km heb ik meer dan 14 liter gebruikt, 1 op 8,5 is toch een beetje erg onzuinig. Omdat ik geen bonnetje van mijn tankbeurt had bewaard, maakte een klacht weinig kans. Toch maar een klacht ingediend. Je weet tenslotte maar nooit.
Tot mij verbazing heeft mijn klacht inderdaad effect gehad en krijg ik mijn geld terug!
Tips voor de volgende keer:
- controleer de stand van de brandstofmeter en maak er eventueel foto van. Bij een niet-volle stand direct aankaarten bij de Hertz balie.
- betaal tankbeurten altijd met creditcard en bewaar de bonnetjes. Zo heb je in ieder geval een bewijs dat je getankt hebt.

Het eten en drinken in Piemonte.

Wij logeren bij de B&B Fior di Farine van Margherita en Renzo in La Morra en daar kunnen we elke dag starten met een geweldig lekker ontbijt. De yoghurt en de taarten worden door Margherita zelf gemaakt en het brood van de bakker is ook erg lekker. Het brood van de bakker is natuurlijk wel gemaakt met het meel uit de molen.

Lunchen doen we meestal onderweg en als we trek krijgen gaan we op zoek naar een restaurantje. Mijn favoriet in deze week was La Torre in Cherasco. Van de buitenkant een erg klein restaurant, binnen eigenlijk veel te warm om lekker te zitten, maar in de tuin was het geweldig. Onder een parasol om niet te bruin te worden en heerlijk eten, vergezeld van een heerlijk glaasje witte wijn en lekkere visjes.

's Avonds probeerden we natuurlijk zoveel mogelijk op loopafstand te blijven, al zijn de hoogte verschillen niet mals in La Morra. Meestal helling op naar het restaurant en dan kunnen we na het eten weer naar beneden rollen. Zo hebben we daar Osteria & Pizzeria Per Bacco. Niets bijzonders, maar gewoon lekker. Al zijn de tafeltjes voor twee wel wat aan de kleine kant, zeker als je allebei een pizza bestelt.
Tegenover Per Bacco zit Osteria More & Macine. De enige tegenvaller is dat als je denkt dat je voor de voordeur staat, je via een trap aan de zijkant naar de echte voordeur moet en daarna weer met een binnentrap naar beneden kunt. De keuken is boven, dus het personeel moet wel een ijzeren conditie hebben, want die gaan op een avond heel wat keren op en neer. Het eten is simpel en lekker, zoals is zoveel restaurants in Italië. We zijn er tijdens deze vakantie maar één keer geweest, maar dat kwam omdat we hier maar een weekje waren.
De andere kant (dus helling af) van Fior di Farine ligt een gloednieuw (nog maar een paar maanden open) restaurant: Locanda Fontanazza. Net open dus en nog niet iedereen heeft het gevonden, want het is er nog erg rustig. Alles moet nog wat groeien hier, maar we hebben er lekker gegeten en de volgende keer gaan we er zeker weer een keertje kijken (en eten). Daarna moesten we wel weer helling op om thuis te komen.
Omdat de autoslaaptrein vanuit Alessandria naar Den Bosch wat uren vertraging heeft, kunnen we ook de binnenstad van Alessandria even bekijken. En omdat we daar toch tijdens lunchtijd zijn, vinden we een plekje op het terras van een restaurantje. En zo vermaken we ons toch nog tijdens het wachten op de trein.
Dat was alles vanuit Piemonte, nu eens gaan bedenken waar onze volgende valantie naar toe gaat.

La Morra (Piemonte)

We zijn dus terechtgekomen in La Morra, een verademing in vergelijking met het Gardameer. Het lijkt wel of wij de enige toeristen hier zijn. We zijn hier in 2008 ook al eens geweest en een aantal verhaaltjes van toen, zou ik zo weer kunnen plaatsen, maar misschien is een linkje wel voldoende?
Dat bord met de coördinaten is dus niet veranderd, hooguit wat minder goed leesbaar, maar verderop in het dorp is nog een winkel die voor het gemak maar gewoon de coördinaten heeft gekopiëerd en deze ook nog aan de gevel heeft gehangen. De tekst op de webzijde is inmiddels aangepast, de volgende keer maar kijken of het bord vernieuwd is.

Wat kun je hier in Piemonte eigenlijk doen. Eigenlijk niet zo heel veel. Er zijn niet echte toeristische trekpleisters te vinden en dat verklaart misschien wel de afwezigheid van de toeristen. Verspreid over het hele gebied liggen overal kleine dorpjes die de moeite waard zijn om te vereren met een kort bezoekje. En zo trekken we elke ochtend maar een kant op en waar we een dorpje tegenkomen, zoeken we een parkeerplekje voor de auto en wandelen we op ons gemak door zo een dorpje. Als de tijd daar is, zoeken we nog een plekje voor een extra cappuccino en voor de lunch lukt het meestal ook wel om iets te vinden. Kortom een uitermate relaxt weekje hier in Piemonte.
En welke dorpjes hebben we allemaal vereerd met een bezoekje: Pozzo, Gancia, Garbeletto, Uccelaccio, Castiglione Falletto, Monforte d'Alba, Roddino, Dogliani, Fossato, Cuneo, Cherasco, Mondovi, Vergne, Barolo, Alba, Asti en Boves. Stuk voor stuk allemaal wereldweid welbekende dorpjes, toch? En overal kun je wel wat leuke kerkjes of kasteeltjes bekijken.

Soms voorzien van een moderne klimwand.
 

 

 
 

 

Omdat bijna elk dorp wel bovenop een heuvel is gebouwd, heb je vanuit elk dorp weer zicht op een aantal van de dorpjes waar je dan net bent geweest. En zo zijn de vergezichten in Piemonte toch eigenlijk wel bedoeld om gefotografeerd te worden.

Als er tenminste geen kerk in de weg staat die al het uitzicht belemmert.

Maar de Piemonte is eigenlijk ook bekend vanwege het eten en drinken. Alba is het centrum van de Slow Food beweging, elke 2 jaar is er het kaas-festival in Bra en dan is er natuurlijk nog de wijn. De bekendste wijn uit deze streek is de Barolo en er is zelfs een Barolo-museum. Dat is trouwens niet echt de moeite waard om te bezoeken, tenzij het heel hard regent.
Gelukkig kennen we een wijnboer die ook Barolo maakt en toevallig is het vandaag de Cantina aperta dag. Bijna alle wijnboeren houden vandaag open huis, je kunt er langs gaan om de kijken hoe wijn gemaakt wordt, je kunt de wijn proeven (meestal samen met wat lekkere hapjes) en je kunt de wijn natuurlijk kopen om mee naar huis te nemen.
Van roestvrijstalen tanks, via eikenhouten vaten tot de gevulde flessen.

 

 

 

 

Kortom wij hebben ons uitstekend vermaakt hier in Piemonte en wel komen zeker nog wel een keertje terug. Morgen weer met de autoslaaptrein vanuit Alessandria terug naar Den Bosch.

En mijn volgende stukje zal gaan over al die lekkere dingen dat we hier gegeten en gedronken hebben.

Op naar Piemonte

Zo vandaag gaan we op weg naar Piemonte en wel naar La Morra. Onderweg hebben we een lunchafspraak en vandaag vertoont onze KatjaKatja ook nog kuren, dus we moeten ons een beetje haasten. En net op zo een moment rijdt er een te hoge bus ons in een tunnel tegemoet en is deze bus niet opgemerkt door de camera's en staan de stoplichten dus niet op rood. Met als gevolg dat er een aantal auto's achteruit de tunnel weer uit moet om de bus te laten passeren. Achteruit rijden is van sommige chauffeurs niet het sterkste punt en als ze dan ook nog de omtstane schade midden op de weg willen uitzoeken, dreigt dit wel een erg lang oponthoud te worden. Gelukkig hebben de brokkenpiloten dit uiteindelijk ook in de gaten (misschien geholpen door het getoeter van de ongeduldige Italianen) en rijden ze verder naar een parkeerplaats om de schade te regelen.
Onze route voert verder via Brescia, Piacenza richting Alessandria waar we enige kilometers ten zuiden van Alessandria een lunchafspraak hebben in Frascaro.
Marina heeft via een italiaans kookforum een soort Project X evenement gemaakt en daar zijn ruim 20 mensen op af gekomen. Voor ons staat een lange tafel gedekt en na een uitgebreide kennismaking schuiven we aan. Heel grappig is dat er een scheiding ontstaat tussen de mannen en de vrouwen. Aan de ene kant van de tafel de mannen en aan de andere kant van de tafel de vrouwen. Heel bijzonder, alhoewel ik dit onlangs ook in Nederland heb gezien en wij zitten er precies tussen in.
Ach laat ik gewoon maar even de verschillende gangen benoemen die chef Lucio voor ons heeft gemaakt.

Om te beginnen een rundertartaar met een lekker pittig mosterdsausje.

Daarna een worstje op een stokje uit de oven met een bijna net zo lekker paprikasausje

En dat smaakte goed

Een risrotto met Gaviwijn en Montebore kaas.
















Rabaton, spinazie met ricotta. Normaal voor in een raviolo, nu zonder deegjasje.



 

Een slokje wijn om alles weg te spoelen.

 

Konijnrollade met asperges en kalfsrollade.

 

 
 
En nog een taart als toetje

 

Geheel voldaan rijden we een paar uur later richting La Morra.