Het eten

Vaak heb ik als laatste blog over een vakantie een samenvatting van al onze restaurantbezoekjes en dit jaar is dat ook weer gelukt.

Hier in Vasto hebben we niet zo vaak buiten de deur een cappucino gedronken, dat kwam omdat we geen koffieshop echt in de buurt hadden. Maar soms is het wel gelukt en dan ook nog in het zonnetje.

De lunch was meestal ook thuis in de keuken, met de verse pizze, pane, salume en formaggi van de supermarkt en soms de mozzarella van de speciaalzaak. Ook een keertje sushi geprobeerd, maar die viel erg tegen, alhoewel het er wel lekker uitzag.

Abruzzo is het land van de zwijnen en bij de meeste restaurants kun je flink aan het vlees. 

Onze favoriet was Dalla Padella alla Brace en het gegrilde vlees was daar heerlijk. Ook de hoeveelheid vitamientjes in de vorm van wat groente was precies goed.

En ook bij Ristorante La Cascina hebben we een paar keer heerlijk gegeten. Technisch gesproken is dit trouwens in Molise en niet in Abruzzo. Zeker wel 200 meter over de grens!

Een Abruzzese vleesspecialiteit is de arrosticini. Stokjes gegrild vlees, vaak geserveerd in een stenen pot. En na afloop kun je mooi tellen hoeveel je er gegeten hebt.

De Adriatische zee is natuurlijk niet ver weg en de lokale vispecialiteit is de Brodetto. Een uiterst simpel recept, zoals zo vele Italiaanse recepten. Met neme een stenen schaal, bedekken de bodem met tomaten (wel in stukken snijden) en leggen daarop wat vissen. De vissen natuurlijk met kop en al maar wel schoongemaakt. Dan alles in de over en lekker gaar laten worden. De hele schaal op tafel en samen met een stuk gegrild brood lekker smullen.

Als alle vis op is, komt eigenlijk nog het lekkerste. Aan de overgebleven saus wordt nog spaghetti toegevoegd. Die spaghetti slurpen dan alle overgebleven smaken op en ik kan dan weer de spaghetti opslurpen. Eigenlijk dus eerst de secondo en dan de primo, maar het schijnt te mogen.

Dan is het alleen nog even het juiste restaurant zoeken om deze brodetto te maken. Overigens is het wel handig om bij het reserveren al door te geven dat je de brodetto wilt eten. We hebben helaas maar één keer de brodetto kunnen eten en dat was in een restaurant waar ze de hoofdprijs vroegen. 60 euri per persoon, terwijl er wel erg veel poon was gebruikt. En ook hier is de poon zeker niet de duurste vissoort. 

Een ander visrestaurant waar we positiever over zijn is RistoBar Histoniense. Bij onze eerste poging waren we vergeten te reserveren en het was al vol. Desondanks probeerde het personeel nog van alles om ergens een plekje voor ons te creёren, maar dat lukte helaas niet. De tweede keer natuurlijk wel gereserveerd en dat was geen verkeerde keus. Beetje frisjes in het restaurant, maar het eten was heerlijk. De volgende keer gaan we de brodetto proberen.

Verder de middag is het aperitivo time. Er zijn verschillende koffieshops in Vasto en na een grondig onderzoek zijn er twee favorieten over gebleven. En gelukkig twee, want Da Lino is op zondag dicht en Pannamore op maandag.

Da Lino

en Pannamore. Helaas geen chips, maar wel leuke kleurtjes (de broodjes).

Meestal namen we een spritz Aperol en een spritz Campari en daar krijg je dan ook wat hapjes bij. Die hapjes variёren per koffieshop. Bij veel van die koffieshops worden de hapjes ter plekke gemaakt in de keuken achter of naast de winkel en er is een regelmatige stroom van lekkere hapjes richting de vitrines in de winkel. De chips komt dan wel weer gewoon uit een zak en soms krijg je het zakje zelfs erbij. Dan weet je wel welk merk je bij de Conad moet kopen.

Het voordeel van een aperitivo bij de koffieshop is dat je meteen iets mee kunt nemen voor het toetje na het avondeten. De keuze is enorm en het kost toch wel enige tijd om de lekkerste te vinden, maar uiteindelijk is dat meestal wel gelukt.