Dit jaar is het er een beetje rommelig want er is een verbouwing aan de gang. De volgende keer als we hier zijn, is er een zwembad en is er meer parkeerruimte. Dus volgend jaar moeten we weer hierheen om te kijken hoe het geworden is.
En waarom vinden we Piemonte dan zo mooi. Even een paar foto's om te illustreren.
Maar ook:
En dan bewaar ik de foto's van het ontbijtbuffet van Margherita nog tot de foodspeciaal aan het eind van onze vakantie.
We zijn er dit keer maar een paar dagen, maar we vallen met onze neus in de boter/olijfolie. Bij de familie Marrone is er een pastaworkshop voorafgegaan door een truffelzoektocht. Zo een pastaworkshop wordt pas interessant als de pasta gaar uit de pan komt, dus ik vermaak me de ochtend met de trifulau en zijn hond.
De trifulau gaat bij voorkeur 's nachts met een paar honden op stap om truffels te vinden. Er schijnen er hier in Piemonte een heleboel rond te lopen. Omdat de truffels schaars zijn, is de prijs navenant hoog (honderden euro's per ons en dat is dan nog de zwarte truffel, de witte is nog duurder!) en kan het zoeken dus nog aardig lonend zijn. Ik mag me deze ochtend aansluiten bij een groep Zwitsers en ik moet om tien uur 's morgens ergens in Roddi zijn. Weliswaar kun je truffels het best vinden in de nacht (geen idee eigenlijk waarom), maar dat kun je toeristen natuurlijk niet aandoen. Ik ben mooi op tijd en zo ook Tommaso, de trifulau.
De rest van de groep ontbreekt nog en we babbelen over alles en nog wat. Tommaso spreekt gelukkig ook Italiaans, want later hoor ik hem Piemontees spreken en dan versta ik er echt geen woord meer van.
Nadat de rest van de groep ook gearriveerd is, rijden we achter Tommaso aan die ergens een leuk stukje land weet waar vast wel truffels te vinden zijn. Het is eigenlijk buiten het truffelseizoen en de verwachtingen om truffels te vinden is niet zo hoog of zou Tommaso vanmorgen stiekem wat truffels hebben verstopt. De hond Essi wordt uit de auto gehaald en is blij weer te kunnen rennen en krijgt om te beginnen een bakje mineraal water zonder bubbeltjes of zou het gewoon kraanwater zijn?
We lopen onder de bomen door en volgen de bewegingen van de hond en al snel begint ze zenuwachtig in de grond te graven. Tommaso rent er snel heen, want de hond moet stoppen met graven voordat ze de truffels beschadigd. Tommaso geeft een snoepje aan de hond en graaft de truffel vrij met zijn houweeltje.
Dit gaat zo een tijdje door en na een aantal keer graven is dit de oogst en is Essi helemaal blij als er ook wat van haar collega's arriveren.
Tijd om op weg te gaan naar de pasta workshop en hopenlijk is de pasta al bijna klaar. Maar helaas, ik ben te vroeg.
Wat is er nodig voor zelf gemaakte pasta? De juiste bloem, een eitje en een beetje olijfolie.
En dan voldoende mensen om te kneden.
Dan op de juiste manier een paar keer door de welbekende pastamachine heen halen (mijn eigen foto was een beetje mislukt)
en dan lekker laten drogen in een Italiaans zonnetje.
Daarna is het een kwestie van koken in ruim water, afgieten en mengen met een lekkere tomatensaus. Op dat moment had ik alleen nog maar oog voor het eten en bleef het fototoestel onaangeroerd op de tafel staan.
Kortom een leuke laatste vakantiedag, morgen weer naar huis.
No comments:
Post a Comment