Terug naar huis

Na deze paar heerlijke dagen aan het strand in Borgio is het weer tijd geworden om naar huis te gaan. Om het vakantiegevoel niet direct kwijt te raken, doen we de terugweg ook in een paar etappes. En onze eerste stop is La Morra, want de wijnkelder thuis is aardig leeg en moet nog wel even aangevuld worden.

Onze wijnvoorraad vullen we aan door wat doosjes wijn bij te kopen bij de familie Marrone en gelukkig kunnen we ook eerst nog even proeven. Hier zijn de glazen nog leeg, maar dat duurde niet lang en daarna waren ze weer leeg.

Elke keer als we in La Morra zijn, hebben we nog een paar vaste rituelen. We logeren bij B&B Fior di Farine,  de eerste avond eten we bij Locanda Fontanazza en de laatste avond is pizzaavond bij PerBacco. Waarom zou je goede gewoontes afleren?

Natuurlijk zouden we best wel in Italië willen gaan wonen en vandaag brengen we een bezoekje aan Bonvicino, een alleraardigst dorp midden in Piemonte. Inderdaad een leuk dorp, voldoende katten (ook belangrijk) en zowaar een te koop staande pizzeria. Dus wie weet.

Na dit bezoek even doorgereden naar voor onze welverdiende lunch. Ik denk wel dat wij aan het mooiste tafeltje (het linker tafeltje) mochten zitten bij Trés in Trezzo Tirella.

En daarna is het toch echt tijd om naar huis te gaan. Vanuit La Morra zijn er paar mogelijke routes terug naar huis, maar gezien de inhoud van onze achterbak, 

valt Zwitserland af en gaan we via Frankrijk. Alle files die we deze vakantie hebben gezien, stonden de andere kant op, behalve de file voor de Frejus tunnel. Bovendien stonden we ook nog in de langzame rij, maar 10 minuten file in de hele vakantie is zo gek nog niet.

Na de Frejus tunnel gaat het verder in Frankrijk best wel vlotjes, met slechts één stop vlak voor Lyon verdelen we de route in een stuk van 330 en een stuk van 440 km. Met stip de minst leuke dag van deze vakantie. Ons hotelletje in Nancy bevalt prima, best lekker om na zo een dagje even luxe uit te rusten. 

De volgende dag nog een laatste stukje, tanken in Luxemburg gaat niet lukken, dus al in Laxou de tank tot randje gevuld. Dat moet voldoende zijn om Amsterdam te halen. Omdat de navigator nog niet helemaal wakker lijkt, rijden we richting de snelweg waar we gisteren de afslag Nancy hebben genomen. Daar zullen we dan vast wel de goede kant op kunnen gaan. Dus niet en zo rijden we wel op de snelweg, maar wel richting Lyon. Gelukkig is er al na 10 km een mogelijkheid om te 'keren'. Blijkbaar was onze navigator beter uitgeslapen dan wijzelf.

Deze keer rijden we vanaf Luxemburg niet richting Maastricht, maar gaan we richting Brussel en tussen Brussel en Antwerpen gaan we op zoek naar een plek om te lunchen en we vinden inderdaad een prima plekje. Daar gaan we vast nog wel eens vaker terugkomen.

Twee uurtjes later rijden we onze parkeergarage weer in. De vakantie zit erop!

Ons autootje heeft weer zijn/haar best gedaan: voor 3018 km had hij/zij 144 liter benzine nodig, dat is bijna 1 op 21. Wel jammer dat het dashboard niet zuiniger dan 1:99,9 aan kan geven, bij de volgende auto toch even op letten. 😀

In het zuiden

In het zuiden klinkt misschien wat overdreven, we zijn onderweg naar de Ligurische kust en dat is voor ons dan wel het zuidelijkste punt van deze vakantie, maar eigenlijk is het nog gewoon Noord-Italië. Nu is het links en rechts laten liggen van de snelweg deze vakantie prima bevallen, maar dat zou vandaag ongeveer een verdubbeling van de reistijd betekenen, dus kiezen we ervoor om tot iets voorbij Alessandria de snelweg te nemen en daarna voor het laatste stuk inderdaad de snelweg links te laten liggen.

En ook vandaag weer gaan we voor de lunch op zoek naar een restaurantje en dat is toch elke keer weer een klein avontuurtje op zich. Vandaag reden we richting centrum van een dorpje, maar daar was niets, dus weer terug. Maar toen hadden we het geluk of de pech dat we moesten wachten op een treintje en de spoorbomen gaan hier al ongeveer vijf minuten dicht vóórdat de trein er is. Gelukkig gaan ze wel weer snel open als treintje voorbij is. Het eerste restaurent blijkt toch dicht te zijn en bij een tweede restaurantje (Hotel Villa Carla) hebben we zelfs een parkeerplaats in de schaduw. Bordje pasta op terras, lekker biertje erbij, wat is het leven toch zwaar.

Na deze lunch gaan we weer verder en we hebben inmiddels een beetje haast omdat we op tijd moeten inchecken bij onze volgende B&B. Dus nemen we maar weer de snelweg. En dan rijd je plotseling weer tussen de automobilisten in die enorme haast hebben en ook bij een snelheid van 120 km/u drie meter afstand tot hun voorligger ruim voldoende vinden. Gelukkig hoeven wij maar een klein stukje van de snelweg Genua-Nice en bij afslag Finale Ligure zoeken we weer de rust op.

Onze verblijfplaats voor de komende week is een B&B (Giardini di Vale) in Borgio Verezzi en mede dankzij onze navigator staan we mooi op tijd voor de deur. En ook hier hebben we voldoende parkeerplaats, wel even doorrijden naar de achteringang, want daar is de ingang van de tuin.

Best een aardige tuin ook en daar rechts achter dat boompje staat onze auto. En ondanks dat we in een B&B zitten, wordt er vanavond ook een diner geserveerd. Dus we hoeven niet meer op zoek en kunnen gewoon een lekker glaasje wijn drinken.

We hebben Borgio gekozen omdat er een strand is en onze B&B is hemelsbreed slechts 400 meter van het strand af. Dus wandelen we deze ochtend optimistisch richting strand. Er blijkt alleen een kleine hindernis te zijn: de spoorlijn. In het hele dorp zijn slechts twee tunneltjes om de spoorlijn 'over' te steken en gelukkig zijn we, min of meer toevallig in de buurt van eentje. Het is wel een mini-tunneltje en ik kan er net rechtop in staan en aan het eind van de tunnel staan we direct op het strand. We zijn echter niet op de goede plek, we hebben namelijk gereserveerd bij een andere strandtent. Want zo zijn de Italiaanse stranden. Bijna alle stukken strand worden beheerd door een hotel, een restaurant of een simpele strandtent. Je kunt daar een stoel en een parasol huren en daarme krijg je ook toegang tot het strand. Maar goed een stoeltje en een parasol is best lekker en voor de lunch hoeven we niet ver te lopen. Wel jammer dat er geen parasol-service is, we moeten af en toe zelf naar de bar om wat te drinken te halen. Het zeewater is wel lekker, maar helaas geen zandstrand maar een kiezelstrand. Er zijn overigens wel kleine stukjes publieke stranden (spiaggia libera) tussen de beheerde stranden in.

We hebben in ieder geval een paar dagen lekker weer gehad en op de doordeweekse dagen waren de stranden al heerlijk rustig.

Borgio wordt echt door de spoorlijn doormidden gesneden. Langs het smalle strand heb je dus de hotels en restaurants, daar vlak tegenaan ligt dan de doorgaande weg (de Via Aurelia van Rome naar Marseille) waar het verkeer met een behoorlijke snelheid overheen scheurt. Er is geen lungomare en nog vervelender ook geen echt voetpad. Als je bv. van het strand richting één van de twee tunneltjes loopt, moet je over de doorgaande weg lopen. En na de weg heb je de spoorlijn en achter de spoorlijn ligt de rest van het dorp. Er ontbreekt dus eigenlijk een echt centrum. Gelukkig is er wel een ijssalon en zijn er een paar barretjes. Zo kunnen we op de terugweg van het strand nog ergens iets drinken of een ijsje nemen.

Het dorp verder Pietra Ligure, is heel anders en dat komt voornamelijk omdat daar de spoorlijn niet vlak langs het strand loopt maar veel verder landinwaarts. Daardoor is er in Pietra Ligure wel ruimte voor een lungomare en een echt centrum met kerk en stadsplein. 

En is de concentratie van barretjes en restaurants veel hoger. Ook is de lungomare 's avonds een gezellige plek, al is dat op deze foto niet zo heel goed te zien.

Zo naderen we alweer het einde van onze vakantie, morgen zetten we koers richting het noorden.

Verder naar het zuiden

Omdat de temperatuur ten zuiden van de Alpen zo ongeveer 8 graden hoger is dan ten noorden van de Alpen, verlaten we vandaag al Neuchatel en gaan we richting Italië. Op het laatste moment hebben we een B&B in Aosta geboekt. En eigenlijk best wel bijzonder, we komen al jaren in Noord-Italië en dit is de eerste keer dat we naar Aosta gaan.

De afstand is slechts iets meer dan 210 km, dus weer alle tijd om van de reis te genieten. De route is redelijk simpel: naar het zuiden totdat we bij Lausanne aan het Lac Léman (beter bekend als Meer van Geneve) zijn, dan linksaf het meer blijven volgen. Aan het eind van het meer bij Montreux rechtsaf en dan nog een stukje rechtdoor. 

Nu zijn er her en der wat tunnels door de Alpen heen geboord, maar we gaan maar eens over de pas heen. En dit keer de St. Bernard pas. Het levert in ieder geval weer wat mooie plaatjes op.

Na de lunch is het nog een kleine 40 km naar Aosta en ook hier hebben we geluk met parkeren, want we staan vlakbij ons hotel Le Rêve Charmant. Voor slechts zeven eurootjes mogen we hier tot morgenochtend 10.00 blijven staan. Dat geluk duurt overigens niet lang, want bij het inchecken wordt ons verteld dat morgenochtend om 4 uur de schoonmaakploeg van de gemeente de straten en parkeerplaatsen in deze wijk komt schoonvegen. Dus de auto moet vanavond nog even verplaatst worden. Maar goed dat zien we vanavond wel of anders morgenochtend heel vroeg. Nu eerst maar even een wandeling door Aosta maken.

Aosta is zeker de moeite waard en dit is vast niet de laatste keer dat we hier komen. De Romeinse invloeden zijn duidelijk zichtbaar. Net als de bergen trouwens en het weer valt nog steeds een beetje tegen.

Na deze ene nacht in Aosta rijden we door naar Candelo waar we ook maar weer één nachtje zullen blijven. Ook nu weer alle tijd dus willen we de snelwegen vermijden. Wel is het dan slim om dat dan ook aan de navigatie te vertellen en zo waren we na vijf kilometer rijden weer op ons vertrekpunt. Maar zo zie je ook nog wat van de omgeving. 

Rond lunchtijd proberen we weer een leuk restaurantje te vinden. Maar vandaag lukt dat niet echt en eindigen we uiteindelijk op het terras van een barretje in Andrate en halen we bij de bakker aan de overkant een paar belegde broodjes. Ook heel smakelijk en we horen meteen de laatste dorpsroddels van de stamgasten.

En valt zelfs in Andrate altijd wel weer een mooie foto te maken.

Na Andrate is het nog slechts 23 km verder rijden naar Candelo. Onze B&B zit vlak bij het oude centrum van Candelo. Dat oude centrum (Ricetto di Candelo) is best apart. Het is alsof je terug gaat naar de Middeleeuwen.

Alhoewel zo'n auto dat middeleeuwse gevoel wel wat verstoort.

 

Inmiddels is het best mooi weer geworden en morgen rijden we door richting de Ligurische kust en misschien kunnen we wel een dagje naar het strand.

Op weg naar het zuiden

We gaan deze vakantie dus maar weer eens naar Italië en omdat we geen zin hebben om lang achtereen in de auto te zitten, hebben we op de heenweg een paar tussenstops gepland. De eerste is Nancy.

Omdat Nancy maar 520 km en ongeveer 5 uurtjes rijden is, kunnen we op ons gemak de dag starten. Geen wekker, rustig een kopje koffie met croissantje nuttigen, kortom het lijkt wel alsof de vakantie al is begonnen. Dus tuffen we kalmpjes richting Nancy. Ergens in België is het tijd voor de lunch en dat is helemaal geen straf. Al is het wel jammer dat we nog moeten rijden.

Ergens aan het eind van de middag zijn we in Nancy en we hebben geluk, voor ons hotel De Guise is een parkeerplekje voor onze auto. En nog meer geluk want morgen is het zondag en dan is het gratis parkeren. Dus voor een paar eurootjes (inderdaad twee euro) mogen we blijven staan tot maandagochtend.

We zitten in kamer 6 en naast ons is dus kamer 7, niet heel bijzonder, behalve dan dat er nog twee nullen voor staan. Wie zou onze buurman zijn?

De volgende dag na een Frans ontbijtje, is het tijd om een stukje van Nancy te gaan bekijken. Een aardig stadje met weinig kleur, bijna alle gebouwen hebben dezelfde zandkleur.

Maar gelukkig bestellen we een paar drankjes die de boel aardig opfleuren.

Dit gedeelte van Frankrijk heet Lorraine (in het duits Lotharingen) en als je dan op de kaart de 'quiche lorraine' ziet staan, moet je die natuurlijk wel bestellen.

Toen we door Nancy aan het wandelen waren, viel het mij op dat de tramrails er wel apart uitzien. Of er rijden hier hele brede trams of de tram heeft voldoende aan één rail en heeft dan nog extra luchtbanden nodig om niet om te vallen.

Na dit korte bezoek aan Nancy is het de volgende dag alweer tijd om verder naar het zuiden te reizen. De volgende stop is Neuchatel in Zwitserland. En ook vandaag hebben we voldoende tijd om de net iets meer dan 300 km op ons gemak af te leggen. Het is ook heerlijk rustig op de weg. Bij de grensovergang bij Delle moeten we wel stoppen, want er ontbreekt nog een vignet achter onze voorruit. Dat vignet kopen is zo gebeurd en tijdens het korte wachten loop ik een rondje om de auto om even te bewegen. Maar dat is niet de bedoeling, ik dien in de auto te blijven zitten! Geen idee waarom en gelukkig kunnen we na een paar minuten weer verder.

Omdat we toch tijd genoeg hebben, gaan op een willekeurige plek de snelweg af op zoek naar een plek om iets te lunchen. Dat zoeken kost toch wat meer moeite dan gedacht, maar met behulp van google vinden we een plekje in de wereldstad Alle.

Na nog een kort stukje rijden, arriveren we mooi op tijd bij ons hotel. En ook hier hebben we geluk. Voor het hotel kunnen we gratis parkeren, als we een plekje weten te vinden. En dat lukt binnen een paar minuten. Nu kunnen we de koffers naar de kamer brengen.

Het hotel ligt tegenover het centraal station en vanuit onze kamer hebben we een mooi uitzicht over het Meer van Neuchatel.

Het openbaar vervoer is hier wel goed geregeld. Bij de hotelkamer krijgen we een kaartje zodat we 'gratis' met het OV kunnen. In het station kun je met een ondergronds trammetje afdalen naar de oevers van het meer, maar er zijn ook verschillende buslijnen die ons snel naar het stadshart kunnen brengen.

Zoals gezegd ligt Neuchatel aan het Meer van Neuchatel, maar er zijn ook nog twee andere meren in de buurt: de Bielersee en de Murtensee. Het is ook mogelijk om met een veerboot over de meren te varen en op die manier de verschillende dorpjes te kunnen bezoeken. Dus wandelen we de volgende dag naar de aanlegsteiger om een dagje de watertoerist te gaan spelen. Dan blijken de veerboten één dag in het jaar, om onduidelijke redenen niet te varen. En dat is precies vandaag! Dat is een flinke teleurstelling en in plaats van een 3-meren tocht, gaan we maar naar Chaumont. Chaumont is een dorp dat op ongeveer 1095 m hoogte ligt en bereikbaar is met een kabelbaan.

Zo een kabelbaantje is altijd leuk natuurlijk en er is ook nog een uitkijktoren.

Alleen een klein nadeel, je moet wel een muntstuk van 1 CHF bij je hebben om de uitkijktoren op te mogen. Toch wel makkelijk die euro.

Bovenop de toren kunnen we nog beter de meren zien. Let ook op het schitterende vakantieweer.

Neuchatel heeft ook nog een leuk kasteeltje dat zeker het bezoeken waard is.

Op de terugweg drinken we nog wat in een barretje en waar je bijna overal met euro's of met pin kunt betalen, kunnen we hier alleen met Zwitserse Francs betalen. Dus op zoek naar een flappentap en we moeten daar minimaal 20 Francs tappen. Toch wel makkelijk die euro.

Gezien het wat mindere weer (zie de voorgaande foto's) besluiten we ons bezoek aan Neuchatel wat in te korten en gaan we zo snel mogelijk verder naar het zuiden. Ten zuiden van de Alpen is de temperatuur toch zo een acht graden hoger!

En om de kou een beetje te verdrijven, eindigen we met een welverdiende kaasfondue.

Gelukkig hebben we geen stukje brood in de fondue laten vallen. Dus geen stokslagen, zweepslagen en ook niet met een gewicht aan onze voeten in het Lac du Neuchatel (zie Asterix en de Helvetiers), we kunnen morgen dus verder!