Rudi's blog: Grado en omstreken

We zijn dus in Grado (provincie Gorizia) en dat ligt helemaal niet zo ver van Trieste vandaan. We blijven hier meer dan 10 dagen, dus we hebben tijd genoeg om van alles te gaan doen.

Wat eigenlijk direct opvalt is dat de voertaal hier Duits is. Of we zien er niet Italiaans genoeg uit (dat kan best natuurlijk) of het personeel in de restaurants kiest maar direct voor Duits, omdat dan de kans op succes het grootst is. Gelukkig wordt na ons eerste antwoord de voertaal wel weer Italiaans.

Het strand is afgesloten en is alleen open tussen 9.00 en 20.00. Er staat dan ook een groot hek omheen en je moet echt toegang betalen om het strand op te mogen. Er zijn een paar ingangen en daar kun je een toegangskaartje kopen. En verder staat er dus bij elke ingang iemand de hele dag te controleren of je inderdaad wel een kaartje hebt. Een voordeel hiervan is wel dat er bijna geen verkopers op het strand rondlopen en dat is ook wel prettig.Verder is het strand prima. Restaurantje voor de lunch, strandstoelen, parasols. Het strand loopt wel erg langzaam af. Met laag water moet je ongeveer 300 meter wandelen voordat je kunt zwemmen.

Hoog water

Laag water

Voor het opzoeken van de strandstoel nog even een bezoek aan het barretje met een kleurrijk uitzicht.

En we zijn niet alleen

Het parkeren in de stad is een redelijk drama, dat was overigens ook iets wat ik me nog herinnerde van 10 jaar geleden. Je moet wel parkeergeld betalen, maar zes euro per dag is verder nauwelijks een reden om niet met de auto te komen. In een weekend met goed strandweer staat het dus vol met auto's. Uiteindelijk vinden we op een zondag een plekje op één kilometer van ons appartementje, maar daar stonden we dan wel weer gratis. Je kunt tegenwoordig bij de betaalautomaat ook met creditcard betalen en dat kan dan ook voor vijf dagen vooruit en dat is wel zo makkelijk. Alleen gaat er dan toch iets mis:

Links het parkeerbonnetje vers uit de automaat, rechts na drie dagen achter de voorruit. Van het volgende bonnetje voor vier dagen hebben we toch maar een foto gemaakt.

Wat na een paar dagen ook begint op te vallen is de lage kwaliteit van de restaurants. Gelukkig hebben we wel een goed plekje gevonden voor ons ontbijtje (cappuccino met cornetto con la crema). Zoals altijd moeten we de eerste ochtend de cappuccino bestellen, de tweede ochtend staat het al bijna klaar en op de derde ochtend hoeven we alleen maar aan een tafeltje te gaan zitten. Wel jammer dat die ene ochtend onze croissant al was verkocht aan iemand anders. En natuurlijk moeten we niet vergeten te melden als we weer verder trekken.

Andere restaurants vallen behoorlijk tegen. Een spaghetti house waar de spaghetti zonder parmezaanse kaas wordt geserveerd! Op een opmerking van ons die 'torta della nonna' stelde ook niet veel voor, wordt gereageerd: 'o jammer'. Ook van andere restaurants lijkt het motto te zijn: 'Die toeristen proeven het toch niet en anders komen ze maar niet terug, genoeg anderen'. Als we dan eindelijk een goed restaurant gevonden hebben, is het moeilijk om daar dan maar niet elke avond naar toe te gaan. Dus voor lekker italiaans eten: Bistro Ratatouille.

Grado ligt aan een lagune en op een vrijdag gaan we een dagje varen. Er zijn twee tochtjes en die overlappen voor een deel, maar we doen ze allebei. Dus varen we een dagje rond.

De palen die in het water staan, zijn speciaal daar voor de meeuwen neergezet. De palen zijn rood of groen en zijn ook genummerd, zodat de meeuwen hun eigen paal makkelijk terug kunnen vinden.

In beide gevallen komen we langs Santuario di Barbana. Midden op een eilandje in de lagune staat een kerkje met wat gebouwen erom heen, waaronder een restaurantje. Bij onze eerste stop een lekkere cappuccino en bij de tweede stop een lekker biertje. Overigens de webzijde is ook in het Nederlands vertaald.

We zijn natuurlijk niet alle dagen in Grado gebleven. We gaan een bezoekje brengen aan Strassoldo. We hebben gehoord dat er een kasteeltje is

en een restaurantje.

Alleen al voor dit restaurant zouden we wel in Strassoldo willen blijven. De frico (en die eet je dus in een fricheria) is de lokale specialiteit en zeker de moeite waard om eens te proberen.

En we gaan ook nog dagje naar Triest met op de heenweg een bezoekje aan een kerkje (San Giovanni in Tuba) dat bovenop een ondergrondse rivier is gebouwd.