Weekje Sicilië. De iets kortere terugreis.

Zo dat was dus weer het weekje Sicilië. Traditiegetrouw eindig ik nu ook met een terugblik op de restaurants. Al met al vond ik de restaurants wat tegenvallen, misschien omdat we voornamelijk de visrestaurants hebben gekozen, waar de vleesgerechten was minder aandacht krijgen. In ieder geval een paar foto's om een indruk te geven.

 



















Na al dit eten moeten we toch op tijd op om het vliegtuig te halen. Bij een huurauto is het altijd wat gepuzzel wanneer je moet tanken. Je wilt ook niet dat bij de laatste tankbeurt de tank nog bijna vol is en de benzinemeter in de auto is ook niet altijd even duidelijk. De benzinemeter in deze Panda gaf nog 4 blokjes aan, maar na de eerste kilometer op weg naar het vliegveld was er al één verdwenen. En dan wordt het toch nog spannend, zeker als er op de snelweg naar Palermo geen autostop is. Maar goed, net bij de afslag naar de  benzinepomp begon de boordcomputer echt te piepen (nadat al 20 kilometer een irritant lampje aan het branden was) en toen zagen we de pomp al. Dus op de laatste dampen de pomp gehaald. Volgende keer toch maar wat eerder een tankstop maken.
Het inleveren van de auto verliep vlotjes, mede dankzij de extra betaling een week geleden (zie blog). Wel was het moeilijk om een parkeerplekje te vinden. Om 9 uur 's morgens stond bijna alles al vol en uiteindelijk hebben we auto maar gewoon ergens geparkeerd, net voldoende aan de kant zodat er nog auto's langs konden.

Dus op naar de incheckbalie. We stonden eerst nog even in de verkeerde rij, maar uiteindelijk stonden we in de goede rij. Echt snel ging het niet, maar de rij bij Easyjet was zeker 10x zo lang en blijkbaar was niet iedereen helemaal tevreden met de service. De handbagage mocht gratis mee in het ruim en zo hadden we onze handen vrij om de winkeltjes te bewonderen. Wel jammer was dat de airco niet aanstond en dat er ook geen plekje te vinden was waar het nog een beetje aangenaam was. Wel was de cappucino heel wat beter te drinken dan die op Schiphol. Pas in de slurf naar het toestel konden we een beetje afkoelen, want daar stond de airco wel aan.
We hebben dit keer onze boarding passen als pdf-jes gedownload op onze foon en dat heeft wat nadelen. De bagagetags zijn op mijn paspoorthoesje geplakt en die lijm plakt zo goed, dat ze er niet meer onbeschadigd af gaan. Zelf vind ik zo een klein stukje papier toch veel makkerlijker dan een foon, maar de leukste komt nog. Je kunt de boardingpas twee keer gebruiken! We bleken allebei dezelfde pdf te tonen bij de controles. Bij mij piepte het systeem wel, maar na controle van het systeem mocht ik toch instappen. Dat betekende natuurlijk ook dat de andere boardingpas niet gebruikt was en er bleek in de vertrekhal al een oproep geplaatst te zijn voor deze persoon, inclusief de dreiging: 'En anders wordt uw koffer weer uit het toestel gehaald'. Gelukkig hebben we het recht kunnen zetten en ook het risico van de 'no-show' bepaling was verdwenen. Wel lekker veilig gevoel overigens en ik heb de controle of de naam op de boardingpas overeenkomt met naam in paspoort altijd wat oppervlakkig gevonden.
Op Rome werden we natuurlijk weer met de bus van het vliegtuig naar de vertrekhal gebracht en dit keer geen tijd voor lunch, maar natuurlijk wel tijd voor een ijsje.

Ik zat dit keer weer eens aan het raampje en toen ook maar wat foto's gemaakt, maar dat blijft lastig.

Op naar de volgende vakantie!

Sicilië. Trapani, Marsala....

We zijn dus in het westen van Sicilië met als de meest bekende plaatsen Marsala en Trapani. We zitten in La Portazza en dat is ongeveer vijf km vanaf het centrum van Marsala, dus daar zullen we de meeste keren wel terecht komen om een restaurantje te bezoeken. We zitten op ongeveer 500 m van de zee en nog leuker op minder dan 200 m van de spoorlijn. Gelukkig is het geen drukke spoorlijn, maar ik ben de eerste nacht wel twee keer wakker geworden van een voorbijrazende trein. We moeten de spoorlijn dus ook elke dag wel een paar keer passeren en de spoorbomen gaan hier ongeveer vijf minuten voordat de trein er is al dicht. En we hebben een paar keer het geluk gehad dat we ook vooraan in de rij stonden. En als je dan ziet waar je al die tijd voor staat te wachten, valt dat toch een beetje tegen.

Voor lunch en avondeten gaan we dus meestal naar Marsala toe. Er is een mooie parkeerplaats net buiten het centrum en op deze middag plek zat. Het is wel betaald parkeren, maar nergens is er een meter te ontdekken, maar gelukkig loopt er iemand waar je aan kunt betalen. 5 euro kost het 'slechts' en dat voor een uurtje. Maar achteraf bleken we eigenlijk al voor de hele week betaald te hebben, dat valt dan weer mee.
Bij Marsala denken velen direct aan de Marsala wijn en als je hier een keer bent geweest, blijven de zoutpannen ook altijd in je herinnering. We beginnen vandaag met een bezoekje aan de zoutpannen, inclusief een boottochtje naar het eilandje Mozia.
De zoutpannen leveren altijd wel weer leuke foto's op. De vorige keer dat we hier waren was in de vorige eeuw en toen maakten we nog foto's met rolfilmpjes. Digitale foto's is toch makkelijker.

Vlak voor de kust ligt het eiland Mozia en je kunt er met een bootje naar toe varen. Voor de gehele historie van dit eiland verwijs ik graag naar de wikipedia of naar de eerste twee foto's hieronder.

En een foto maken van zo een bewegend schip valt niet mee.

En het eiland is een bezoekje zeker waard.

Tip: ga vroeg (ruim voor de lunch) of na de lunch, want op eiland zelf is alleen maar een barretje.

Zoals gezegd Marsala is natuurlijk ook bekend van de wijn en bij het wijnbedrijf Florio  is een rondleiding door het bedrijf met de gesproken historie van het bedrijf in 1,5 uur mogelijk in het Engels of Italiaans. Na 1,5 uur staan eindigt de tour met een proeverijtje (nog steeds staand) van een viertal wijnen met een viertal hapjes. Als je de wijn lekker vindt, is dit een leuke afsluiting, maar ik vind de Marsala wijn echt niet te hachelen, dus dan is dat beetje een anticlimax. Maar gelukkig hebben we de foto's nog.

Als je toch in die hoek van de stad bent, kun je ook nog een bezoekje aan de haven brengen. Zo aan het eind van de dag komen de vissersboten binnen en de vangst wordt onder toezicht van wat lokale bewoners en een enkele toerist gelost. Wij zien hoe de zwaardvissen één voor één uit het ruim naar boven getakeld worden en worden gewogen op een weegschaal. Het gewicht wordt op de onderkant van het zwaard geschreven en daarna verdwijnt de vis in het busje.

De volgende dag rijden naar het noorden en brengen een bezoekje aan Trapani. Langs de lange brede weg aan de zuidkant van de stad is voldoende parkeerruimte, wel in de volle zon en betaald, maar je staat dan wel op een steenworp afstand van het historische centrum. En net als Marsala is Trapani zeker een bezoekje waard.

En om de afwisseling erin te houden, gaan we een dag later juist naar het zuiden en wel naar Tre Fontane en Menfi. De reden is een familie bezoekje en anders zouden we deze twee plaatsen zeker links (of rechts) hebben laten liggen. Zeker Tre Fontane is zo een badplaats waar de strandtenten proberen met zeer luide muziek de badgasten naar zich toe te trekken. Je zult maar op de boulevard wonen, en inderdaad de familie woont op de boulevard. Maar de muziek is alleen maar in juli, augustus en september.

En natuurlijk willen we ook nog wel een dagje naar het strand, het is wel even zoeken, maar op Lido Signorino vinden we een prima strandje. Twee stoelen en parasolletje aan de waterlijn. En natuurlijk pal naast een paar Nederlanders.

En zo is ook deze week op Sicilië weer voorbij gevlogen. Morgen nog even terug reizen naar Amsterdam en dan kunnen we weer aan het werk.