Sunday, November 28, 2021

Even een paar dagen weg

Het is alweer even geleden, maar ja ik loop wel vaker wat achter, maar nu toch tijd om onze vakantie met jullie te delen. Eind september zijn we twee weekjes naar Toscana geweest.


Als we naar Toscana gaan vliegen we natuurlijk naar Rome, zo kunnen we ook nog even op familie bezoek. Omdat er wat weinig ruimte in het ouderlijk huis was, hebben we dit keer bij twee verschillende B&B gelogeerd en dat was toch weer apart.
De eerste B&B was vlakbij het treinstation van Pavona, dit was ons uitzicht bij het ontbijt.


Nu viel het geluid van de treinen eigenlijk best mee, maar de omroepinstallatie op het station was niet te negeren en zeker niet de PING-PONG waarmee elk bericht werd geopend. Dat was dus twee dagen slapen met de ramen dicht. Van de laatste overnachting in een andere B&B kan ik me eigenlijk alleen maar herinneren dat de muggen ons erg smakelijk vonden, dus daar ook maar met de ramen dicht geslapen.
Natuurlijk huren we dan ook altijd een auto op Fiumicino. Dit keer best een leuk karretje, een Fiat 500. Dat klinkt wel erg klein, maar met een X erachter valt dat best mee.


De donkergroene kleur is een geweldige kleur om in Toscana mee rond te rijden, Toscana is namelijk best wel stoffig en als je dan ook nog af en toe een onverharde weg trotseert, ziet het autootje er al snel zo uit:


Deze Fiat was voorzien van een diesel motor en dan zit er tegenwoordig ook een aparte tankdop op om ad-blue bij te vullen. Ad-blue wordt gebruikt om de stikstofoxiden in de uitlaatgassen om te zetten in wat onschuldigere stoffen. Hoe dat verder werkt met een huurauto en hoe je kunt zien wanneer de ad-blue op is, hebben we niet kunnen achterhalen. Dus mijn inschatting is dat bij de huurauto's deze ad-blue tank zelden gevuld zal worden. Wat wel weer leuk is met een diesel is dan je ook niet zo vaak hoeft te tanken. Op een volle tank kun je toch best een paar kilometers rondtuffen.


Op dit schermpje zie je ook de optie uconnect oftwel Android Auto, erg handig, al is het de eerste keer wel verrassend als je een binnenkomend telefoontje direct via de stereo van de auto hoort.

Na de paar dagen Rome zijn we naar Castiglione della Pescaia. Een havenstadje aan de Tyrreense Zee ongeveer 200 km ten noorden van Rome en vlakbij Grosseto. We hadden een hotelletje geboekt aan de rand van het autovrije centrum en dat bleek een prima locatie te zijn. Vlakbij de haven, het strand en de hoofdstraat met bijna een ontelbaar aantal restaurantjes. Hier zouden we best wel eens kunnen gaan overwinteren.
















Het oude centrum ligt een stukje boven zeeniveau maar mooi genoeg om naar toe te wandelen.




















































En omdat het weer nog prima was, hebben we ons nog een paar dagen op het strand vermaakt.


En als we ons jacht straks niet zomaar in de vissershaven willen afmeren, kunnen we altijd nog uitwijken naar de haven van Punta Ala op slechts een half uurtje rijden. Daar is ons bootje wat meer op zijn plaats.


Na deze paar heerlijke dagen aan de kust, zijn we naar Cortona gereden. Een stadje op de grens van Toscana en Umbria. Het boek uit 1996 'Under the Tuscan sun' van Frances Mayes werd in 2003 verfilmd en sindsdien wordt Cortona overspoeld met toeristen, waarvan een groot deel Amerikaans is. Ook is het een populaire plek voor buitenlanders om te trouwen. Voor de corona crisis zo een 150 keer per jaar.
Achter deze deur is de trouwzaal en de trap mag door de aanwezigen worden gebruikt.


Het bruidspaar mag de grote trap aan de voorkant van het gemeentehuis gebruiken.


Het bestrooien van het bruidspaar met rijst is ook hier in Italië een goede gewoonte.
Tot groot genoegen van de lokale duiven die het er maar weer druk mee hebben.


En mocht het bruidspaar na de ceremonie nog een glaasje willen heffen, dat kan prima op het plein naast het gemeentehuis.

Het centrum van Cortona is, voor Italiaanse begrippen, min of meer autovrij. Maar om de klim naar het centrum vanaf de parkeerplaats wat te vergemakkelijken, zijn er scale mobili. Erg handig.


En verder is Cortona gewoon een mooi Toscaans stadje.


















Natuurlijk zijn er nog veel meer mooie steden zoals Arezzo, Montepulciano, Florence en Pisa in Toscana te bezoeken, maar wij gaan ook eens in Umbria rondneuzen. Dus rijden we op een ochtend richting Lago Trasimeno en bezoeken als eerste het dorpje Castiglione del Lago. Best wel aardig dorpje en heerlijk rustig.


En met natuurlijk een mooi uitzicht over het meer.



Na een wandeling door het dorp rijden we verder naar het zuiden en op een bepaald moment moet je dan wel gaan lunchen. Dat lukt heel aardig bij Rosso di Sera waar de ober heel trots is op zijn biologisch biertje, maar het inschenkt zodat er geen millimeter schuim ontstaat en natuurlijk in een wijnglas.



Na het rondje meer zijn we weer mooi op tijd in onze agriturismo. Natuurlijk zijn er tientallen, alleen al in Toscana, maar Terre dei Cavalieri bevalt prima. Een ruime kamer, heerlijk rustig, prima restaurant met terras voor als het mooi weer is, een zwembadje met aan het eind van de middag een geopende bar voor een drankje en een hapje. Alleen een beetje jammer van het vliegveld voor de paramotoren in de buurt.








3






















Na deze twee weken gaan we weer richting Rome en in de buurt van Rome valt het pas echt op hoe rustig het in Toscana was. Op de ring rond Rome is het weer vol met auto's die op z'n Italiaans proberen sneller te zijn dan de anderen. Gelukkig kun je in de buurt van Rome ook wel wat rustige plekjes vinden. Een rondje langs Lago Albano (of Lago di Castel Gandolfo) en Lago di Nemi is helemaal geen straf.



Een dag later is het toch echt tijd om naar Amsterdam te vliegen. Een behoorlijk gemoderniseerde vertrekhal op Fiumicino biedt genoeg mogelijkheden om de credicard te gebruiken. Een hapje eten (laatste Italiaanse maaltijd voor een tijdje) voor de vlucht is ook geen probleem. 
Op naar Amsterdam en maar eens de volgende vakantie plannen.

Sunday, September 12, 2021

Op weg naar huis via Piemonte

En zo loopt deze vakantie ook alweer op zijn eind. We zitten nog steeds in Grado en de kortste weg naar huis is toch zo een 1350 km en dus doen we een kleine omweg via Piemonte. We hebben nu 1850 km voor de boeg. Dat lukt natuurlijk niet in één dag, we zijn tenslotte nog op vakantie en ook moeten we her en der een bezoekje brengen. Ik begin dan maar met een laatste blik op Grado:


Onze eerste afspraak is lunch met Gianni en we hebben afgesproken bij restaurant Locanda Castagna in Arzignano. 


Het is een maandag en veel restaurants zijn gesloten en dus zit dit restaurant aardig vol. Met een zeer gemêleerd gezelschap. Een familie die een verjaardag van oma viert, verschillende vertegenwoordigers die alleen aan een tafeltje zitten, een groep mannen die, zo te zien, net flink aan het graven zijn geweest. De menukaart wordt voorgelezen en dat is de eerste keer deze vakantie en gelukkig dreunt de ober de kaart voor mij nogmaals op. Het eten is overigens meer dan goed en met een volle maag gaan we weer verder.
Omdat er morgen nog wat kleren gekocht moeten worden bij Intrend in Boretto hebben we een overnachting bij een B&B in Brescello geregeld. De B&B heet 'Stazione Don Camillo' en misschien had de naam ons al moeen waarschuwen. Het is weliswaar een leuke B&B, maar het kijkt wel uit op het centraal station van Brescello. Gelukkig blijkt het wel een stil stationnetje te zijn.


Het is nog steeds maandag, dus een restaurant vinden dat open is deze avond valt niet mee. Waar zouden we zijn zonder google? Niet bij Il Berso in Sorbolo want dat zouden we nooit gevonden hebben. Tafeltjes onder een afdakje grenzend aan de tuin. Er zijn slechtere plekken te bedenken voor een hapje eten.


Wederom lekker eten alleen zit er een ontzettend irritante man een tafeltje verder. Ik versta gelukkig weinig van wat hij zegt, maar de manier waarop hij praat blijkbaar taalonafhankelijk. Het eten is trouwens best lekker, of had ik dat al gezegd?
De volgende dag dus eerst shoppen. We zijn hier al eerder geweest en na de eerste keer, een paar jaar geleden hebben we echt moeten zoeken naar een restaurantje. Maar nu weten we dus waar we moeten zijn. Bij Mori en Ballabeni dus. 


Ik kan natuurlijk weer gaan vertellen dat het eten lekker is en dat we hier vast nog wel vaker zullen terugkomen, maar misschien zeggen een paar foto's dan meer.

















En rijden we, wederom met een gevulde maag verder richting La Morra. Eerst nog een kleine 100 km over de A1. De A1 is de snelweg tussen Milaan en San Marino en heeft in die 350 km geen enkele bocht of iets anders interessants. Gelukkig mogen we bij Piacenza linksaf en dan zie je al snel de bergen in de verte weer opdoemen.
Een kleine tegenslag nog in de buurt van Alba. Een steen probeert zich door onze voorruit heen te boren, dat lukt gelukkig niet, maar er zit nu wel een mooie barst in de voorruit.
In La Morra overnachten we natuurlijk in onze vaste B&B. En dat doen we niet alleen voor het ontbijt


maar het zwembadje is ook wel lekker.


Lunchen doen we bij de familie Marrone en kopen er ook een paar flessen wijn.


en eten we pizza bij Per Bacco.



En daarna gaan we weer op huis aan.
Gezien het aantal flessen wijn in de auto laten we Zwitserland maar rechts liggen en gaan via Frankrijk. De Frejustunnel kost een paar euri, maar daardoor is het tussen Turijn en Lyon helemaal niet zo druk op de weg. En vergeleken met Duitsland (24), Italie (31) valt het aantal baustelle wel weer mee, namelijk slechts 6!.
De laatste overnachting van deze vakantie doen we in Nancy bij een Ibis hotel. Zo op het oog te weinig personeel en dan blijkt de koffiemachine bij het ontbijt ook nog zo ingewikkeld te zijn dat er eigenlijk iemand permanent naast moet staat om er een drinkbare cappuccino uit te persen. Dat helpt natuurlijk ook niet. 


En inmiddels ook een traditie, de laatste lunch van de vakantie bij The Lake View in Mechelen. En de naam klopt wel.


Ik eindig met de grappigste foto van de vakantie. Gewoon op een parkeerplaats in het middeleeuwse Strassoldo.