In het zuiden

In het zuiden klinkt misschien wat overdreven, we zijn onderweg naar de Ligurische kust en dat is voor ons dan wel het zuidelijkste punt van deze vakantie, maar eigenlijk is het nog gewoon Noord-Italië. Nu is het links en rechts laten liggen van de snelweg deze vakantie prima bevallen, maar dat zou vandaag ongeveer een verdubbeling van de reistijd betekenen, dus kiezen we ervoor om tot iets voorbij Alessandria de snelweg te nemen en daarna voor het laatste stuk inderdaad de snelweg links te laten liggen.

En ook vandaag weer gaan we voor de lunch op zoek naar een restaurantje en dat is toch elke keer weer een klein avontuurtje op zich. Vandaag reden we richting centrum van een dorpje, maar daar was niets, dus weer terug. Maar toen hadden we het geluk of de pech dat we moesten wachten op een treintje en de spoorbomen gaan hier al ongeveer vijf minuten dicht vóórdat de trein er is. Gelukkig gaan ze wel weer snel open als treintje voorbij is. Het eerste restaurent blijkt toch dicht te zijn en bij een tweede restaurantje (Hotel Villa Carla) hebben we zelfs een parkeerplaats in de schaduw. Bordje pasta op terras, lekker biertje erbij, wat is het leven toch zwaar.

Na deze lunch gaan we weer verder en we hebben inmiddels een beetje haast omdat we op tijd moeten inchecken bij onze volgende B&B. Dus nemen we maar weer de snelweg. En dan rijd je plotseling weer tussen de automobilisten in die enorme haast hebben en ook bij een snelheid van 120 km/u drie meter afstand tot hun voorligger ruim voldoende vinden. Gelukkig hoeven wij maar een klein stukje van de snelweg Genua-Nice en bij afslag Finale Ligure zoeken we weer de rust op.

Onze verblijfplaats voor de komende week is een B&B (Giardini di Vale) in Borgio Verezzi en mede dankzij onze navigator staan we mooi op tijd voor de deur. En ook hier hebben we voldoende parkeerplaats, wel even doorrijden naar de achteringang, want daar is de ingang van de tuin.

Best een aardige tuin ook en daar rechts achter dat boompje staat onze auto. En ondanks dat we in een B&B zitten, wordt er vanavond ook een diner geserveerd. Dus we hoeven niet meer op zoek en kunnen gewoon een lekker glaasje wijn drinken.

We hebben Borgio gekozen omdat er een strand is en onze B&B is hemelsbreed slechts 400 meter van het strand af. Dus wandelen we deze ochtend optimistisch richting strand. Er blijkt alleen een kleine hindernis te zijn: de spoorlijn. In het hele dorp zijn slechts twee tunneltjes om de spoorlijn 'over' te steken en gelukkig zijn we, min of meer toevallig in de buurt van eentje. Het is wel een mini-tunneltje en ik kan er net rechtop in staan en aan het eind van de tunnel staan we direct op het strand. We zijn echter niet op de goede plek, we hebben namelijk gereserveerd bij een andere strandtent. Want zo zijn de Italiaanse stranden. Bijna alle stukken strand worden beheerd door een hotel, een restaurant of een simpele strandtent. Je kunt daar een stoel en een parasol huren en daarme krijg je ook toegang tot het strand. Maar goed een stoeltje en een parasol is best lekker en voor de lunch hoeven we niet ver te lopen. Wel jammer dat er geen parasol-service is, we moeten af en toe zelf naar de bar om wat te drinken te halen. Het zeewater is wel lekker, maar helaas geen zandstrand maar een kiezelstrand. Er zijn overigens wel kleine stukjes publieke stranden (spiaggia libera) tussen de beheerde stranden in.

We hebben in ieder geval een paar dagen lekker weer gehad en op de doordeweekse dagen waren de stranden al heerlijk rustig.

Borgio wordt echt door de spoorlijn doormidden gesneden. Langs het smalle strand heb je dus de hotels en restaurants, daar vlak tegenaan ligt dan de doorgaande weg (de Via Aurelia van Rome naar Marseille) waar het verkeer met een behoorlijke snelheid overheen scheurt. Er is geen lungomare en nog vervelender ook geen echt voetpad. Als je bv. van het strand richting één van de twee tunneltjes loopt, moet je over de doorgaande weg lopen. En na de weg heb je de spoorlijn en achter de spoorlijn ligt de rest van het dorp. Er ontbreekt dus eigenlijk een echt centrum. Gelukkig is er wel een ijssalon en zijn er een paar barretjes. Zo kunnen we op de terugweg van het strand nog ergens iets drinken of een ijsje nemen.

Het dorp verder Pietra Ligure, is heel anders en dat komt voornamelijk omdat daar de spoorlijn niet vlak langs het strand loopt maar veel verder landinwaarts. Daardoor is er in Pietra Ligure wel ruimte voor een lungomare en een echt centrum met kerk en stadsplein. 

En is de concentratie van barretjes en restaurants veel hoger. Ook is de lungomare 's avonds een gezellige plek, al is dat op deze foto niet zo heel goed te zien.

Zo naderen we alweer het einde van onze vakantie, morgen zetten we koers richting het noorden.