Op weg naar de zon!

En als de dagen in Nederland weer korter worden, vinden wij het altijd een geschikt moment om ergens de zon te op te zoeken. In het kader van: 'Komt de zon niet naar ons, dan gaan wij wel naar de zon!' Dit jaar is de keuze op de Caribische eilanden Grenada en Carriacou gevallen en dat zijn beide ooit Britse eilanden geweest, dus vliegen we met British Airways. De vlucht naar Grenada (met tussenstop op St. Lucia) is voor ons alleen te halen als we de avond ervoor al naar Londen vliegen. We zijn dus al aan het eind van de middag op Schiphol. Voor de eerste keer sealen we onze koffers in extra plastic, vorig jaar hebben de koffers op Grand Cayman staan wachten in een tropisch regenbuitje en de vakantie beginnen met natte kleren is ons niet zo goed bevallen.
Mooi op tijd om iets te eten en dan een kwartiertje te wandelen naar gate D28. Het boarden gaat ook vlotjes, dus wat kan er nog mis gaan? This is your captain speaking: 'Op Gatwick is het wat mistig en dan mogen we alleen automatisch landen en dan moet de afstand tussen de vliegtuigen wat groter zijn, dus er ontstaat een kleine file. Daarom hebben we fift@&# minuten vertraging. Dat is een vertraging van 5-0 (five zero) minuten'. Maar goed dat we pas morgenochtend verder vliegen.
Bij het inchecken van de koffers konden we kiezen of we de koffers ergens konden laten overnachten in de bagagekelders van Gatwick of dat we ze zelf zouden ophalen (en de volgende dag weer moesten inchecken). Het leek ons veiliger om ze zelf maar bij ons te houden en dus gaan we met twee in plastic verpakte koffers op zoek naar het Hilton op Gatwick. Het Hilton is OK, maar inmiddels wel toe aan een renovatie, het inchecken zou toch ook wat sneller mogen. Het uitchecken is daarentegen prima geregeld. Pasje ergens ingooien en door naar de vertrekhal.
Op Gatwick wordt het altijd pas ca. 40 minuten voor vertrek duidelijk bij welke gate je moet zijn en dan is het ook nog een stukje lopen, geen idee waarom dat niet anders kan, maar misschien zijn we wel een beetje verwend met Schiphol. Voor de komende 11 uur hebben we de beschikking over drie stoelen en dat maakt de lange zit iets draagbaarder. Het eten is zelfs redelijk! De tussenlanding op St. Lucia voelt dan natuurlijk wel weer als onnodige vertraging. Bij de aankomst op het Maurice Bishop vliegveld gaat het allemaal met een redelijk tempo, we staan gelukkig ook een beetje vooraan in de rij. Wel altijd jammer dat het dan al donker is, als we uiteindelijk de aankomsthal verlaten. Maar de temperatuur is nog goed. We worden opgehaald door Johanna, de eigenaresse van ons appartementje. Die brengt ons eerst nog even naar een bank om te beroven en zo hebben we dan ook wat lokale munten/briefjes in onze zak en dan direct door naar de supermarkt om een paar van die briefjes weer uit te geven.
De lokale munteenheid is hier de EC-Dollar (East Caribean Dollar oftewel de Easydollar), vastgepind aan de US$ op 2.7 en dat betekent met de huidige koers dat we voor onze euro ongeveer 3 EC$ terugkrijgen. Dat rekent lekker makkelijk.
Het is voor ons al laat genoeg en na een douche gaan we lekker naar bed. De volgende ochtend hebben we dit uitzicht van ons balkonnetje: