Nog meer zon: Carriacou.

Na 10 dagen op het drukke Grenada gaan we nog een weekje bijkomen op Carriacou, een eilandje ongeveer 60 km noordelijker. We hebben besloten om met de boot te gaan van de Osprey line. Deze boot brengt ons binnen twee uur van St.George naar Hillborough, over een, hopelijk, vlakke zee.
Maar eerst moeten we onze huurauto nog inleveren en dat gaat makkelijk. We rijden naar de steiger waar de boot gaat vertrekken, daar parkeren we de auto ergens op de parkeerplaats voor de brandweerkazerne en ´verstoppen´ de sleutel in de auto. Onder de mat, in handschoenenvakje of achter de zonneklep. We hebben dit al vaker zo gedaan in het Caribisch gebied, maar als Nederlander/Amsterdammer blijft dat bijzonder.
De boottocht gaat inderdaad over een, zo goed als vlakke zee, alleen meren we niet af in Hillborough, maar in Tyrell Bay en dat is niet echt in de buurt van de plek waar we onze huurauto zouden ophalen. Maar het verhuurbedrijf heeft voor ons een taxi geregeld, dus dat komt allemaal goed. De reden dat we in Tyrell Bay aankomen is dat dit het nieuwe centrum van alle economische bedrijvigheid moet worden. De jachthaven, de ferry terminal, een gloednieuwe supermarkt en wie weet een steiger voor een paar cruiseschepen. Dus we zijn blij dat we nu nog van de rust op Carriacou kunnen genieten.
Bij inspectie van de huurauto valt mij op dat de rechterachterband er wat zacht/lek uitziet, maar met een duim wordt even gevoeld en het antwoord luidt ´Die band is prima´. Ok, het is jullie auto en band en als die verwisseld moet worden, bellen we jullie wel om te helpen. En om het verhaal meteen maar af te maken: drie dagen later zijn we nog een keer langs gegaan om de band op te laten pompen en op onze voorlaatste dag kwamen ze de auto ongevraagd en onaangekondigd omruilen.
Het grote verschil met Grenada is hier toch wel de rust. Veel minder mensen, minder toeristen, minder auto´s, minder getoeter, minder muziek, veel minder muggen en minder restaurants. Dat laatste is dan wel weer jammer natuurlijk, maar daar kom ik in mijn volgende blog op terug. Vergelijkbaar zijn de smalle wegen, maar toch is het altijd weer opvallend hoe de eilanden hier van elkaar verschillen, zelfs als ze vlak bij elkaar liggen.
We hebben een alleraardigst appartementje gevonden en omdat we vergeten zijn de google-maps voor Carriacou te downloaden, is het even de vraag hoe daar te komen. Gelukkig is er iemand die toch die kant op moet en ons vooraf zal gaan. Uiteindelijk valt het mee. Bij 1e kruispunt links, dan bij juiste kruispunt rechts en dan doorrijden tot we de weg naar ons appartement (het staat overigens te koop) zien.

Vanuit ons appartementje hebben we trouwens prima zicht op Petite Martinique.

Erg veel te doen is hier niet, dus heb ik even de ruimte om een aantal dingen te benoemen die ons tijdens de vakantie zijn opgevallen.
Zoals we wel vaker hebben meegemaakt op de Caribische eilanden is dat je in de supermarkten op sommige dagen lege schappen aantreft. En als de boot met voorraden is gelost, zijn de schappen weer overvol. Zo ooit was er op Bonaire geen flesje bronwater te vinden en hier was gisteren het schap met de vleeswaren helemaal leeg.
Op Grenada en Carriacou is het water uit de kraan veilig om te drinken en ook nog zonder bijsmaakje van chloor of zout. We zijn toch nog wel flessen water blijven kopen, maar in de restaurants was ons water altijd 'tapwater' en we zijn niet ziek geworden.
Hier op Carriacou hebben we geen airco in ons appartementje, maar de wind waait hier volop en met ramen aan beide kanten, is een airco helemaal niet nodig. We moeten 's nachts de ramen zelfs voor een deel dichtdoen om niet wakker van de kou te worden. Met zoveel wind zou je misschien wel wat windmolens op dit eiland verwachten. Die zijn er dus niet. Ook de zonnecellen ontbreken bijna volledig. Maar of zonnecellen hier heel veel energie zouden opwekken, met elke dag 12 uur zon, is natuurlijk maar de vraag.
Scheiden van afval is hier ook een onbekend begrip, alleen de lege bierflesjes kun je inleveren bij de supermarkt. Maar zorg voor het milieu wordt natuurlijk ook niet erg gestimuleerd als je op een strandje het volgende ziet:

En misschien is het volgende daar dan wel een logisch gevolg van:

En na al deze bespiegelingen toch nog even tijd voor een paar opmerkingen over de stranden hier.
Eén van de stranden hier heet Paradise Beach, geen idee waarom, daarom zijn we de eerste dag meteen maar gaan kijken. Dit is wat we zagen:

We vonden de naam wel redelijk passend. Met de keuze uit drie verschillende eettentjes, voldoende parkeerplaats en zelfs nog een omkleedruimte (op 2e foto onder het uithangbord) met douches.

Enige nadeel was dat drie keer per dag de lijndienst van Grenada - Carriacou vlak overvloog. En één keer is het zelfs gelukt om er een filmpje van te maken.
Zo is onze vakantie toch nog snel voorbij gegaan. Morgen met het bootje terug naar Grenada en dan wachten op terugvlucht naar Amsterdam (via St.Lucia en Gatwick).