St. Lucia.

Dus nog een paar dagen St.Lucia. Om een beetje mobiel te zijn, gaan we eerst maar onze huurauto ophalen. We hebben geregeld dat we de auto op kunnen halen bij een hotel op slechts een paar minuten lopen van The White House Inn. Dan zien we meteen iets van de buurt en zo lopen we eerst langs de ambassade van Cuba en daarna die van Taiwan. Tussen al die auto's met een CD kenteken valt onze Suzuki een beetje uit de toon.
We zitten in Rodney Bay, in het noord-westen van het eiland en vlakbij de jachthaven. Deze jachthaven is de finishplaats van de ARC (Atlantic Rally for Cruisers) een 'race' voor zeilbootjes met als starthaven Las Palmas. In totaal doen er zo een 200 boten mee en een groot deel hiervan loopt deze week de haven van Rodney Bay binnen en dan levert een gezellig druk sfeertje in de marina. Alhoewel het aantal parkeerplaatsen voor de boten en de auto's wat beperkt lijkt. Een aantal boten blijft dan ook voor anker liggen of gaan na een paar dagen op zoek naar een rustiger plekje. En zo zien wij één van de deelnemers weer het ruime sop kiezen, op weg naar Marigot Bay.

We blijven natuurlijk niet alleen maar in Rodney Bay, we willen ook de rest van het eiland verkennen. Dat valt overigens niet mee, want de wegen zijn hier wel goed, maar door de vele bochten en hoogteverschillen schiet je niet echt op. Zeker niet aan de westkant van het eiland. En zo wordt een bezoekje aan Marigot Bay dan al snel een dagtocht. Zeker omdat onze navigator ons in Castries ook nog een beetje de verkeerde kant op stuurt. Blijkbaar reden we toen echt een onveilige kant op, want iemand dwong ons tot stoppen om ons te vertellen dat we toch beter de andere kant op moesten gaan. In ieder geval was Marigot Bay wel de moeite waard. Met een klein bootje word je van de parkeerplaats naar de landtong gebracht waar een aardig stukje strand ligt waar we het wel weer een paar uur kunnen uithouden.

Een paar dagen later gaan we richting La Soufriere, dat ligt nog een stukje verder dan Marigot Bay, dus misschien hadden we iets vroeger op moeten staan. We stoppen bovendien ook nog in Anse la Raye waar we zien hoe een vers gevangen tonijn in stukken wordt gehakt en direct verkocht wordt.

En dan snel door naar La Soufriere. Er schijnt hier van alles te doen te zijn, vulkanen, modderbaden, watervallen en natuurlijk de Pitons. De twee karakteristieke pieken van St.Lucia. Het lokale bier draagt hier de naam van deze pieken en als je zo een biertje wilt bestellen, helpt het als je de franse uitspraak volgt.

 

En omdat het toch net lunchtijd is, lopen we even binnen bij dit restaurantje met een mooi uitzicht op de baai van La Soufriere. 

 



In de gids zien we dat er in de buurt een leuk strandje moet zijn. En met wat moeite vinden we het weggetje dat er naar toe gaat. En na 3 km hobbelen over een onverharde weg, vinden we het, inderdaad aardige strandje.

Dit is meteen ook het eerste strand waar we de strandstoelen met parasolletje met de creditcard hebben betaald. Omdat we nog zeker twee uur terug moeten rijden, we geen zin hebben om de hele weg in het donker te rijden, het hier om 6 uur 's avonds alweer donker is, laten we dit strandje om 4 uur al achter ons. De volgende keer komen we wel wat eerder.