Sunday, December 28, 2014

Vakantie: Naar Barbados.


Een paar jaar geleden, om precies te zijn in 2012 op weg naar Antigua en Montserrat hadden we op Gatwick minder dan twee uur de tijd om over te stappen. Dat was zeker geen leuk begin van de vakantie (op Schiphol is elke minuut vertraging er al snel eentje te veel) en op de terugweg moesten we uiteindelijk zelfs via Heathrow, dat willen we dus niet nog een keer meemaken. En daarom waren we blij toen we zagen dat de schema's dit jaar dusdanig waren dat we maar liefst drie uur de tijd zouden hebben om over te stappen! Dat moet, zelfs voor Britsh Airways voldoende zijn om ons en onze bagage af te kunnen leveren op het Caribisch eilandje van onze keuze. En dit jaar is dat Barbados.
En dus hebben we dit jaar geen enkele vertraging op Schiphol, hoeven we niet lang te taxiën naar de startbaan, vliegen we direct de goede kant op (een mooi zicht op Scheveningen) en bijna in één rechte lijn naar London. Dus hebben we daar alle tijd om rustig te winkelen, op ons gemak te eten en ook nog ruim op tijd bij de gate te zijn.
Vanaf dat moment is het nog maar (?) acht uur vliegen naar Barbados. Omdat we natuurlijk tegen de wind in moeten landen en de wind vanuit de Atlantische Oceaan naar het Caribisch gebied blaast, maken we een mooi rondje over Barbados om goed uit te komen. Jammer genoeg is het al donker, dus zien we alleen de vele brandende lampen op het eiland.
De douane controle gaat traag als vanouds in dit deel van de wereld, maar omdat we redelijk voorin het toestel zaten, staan we ook redelijk vooraan in de rij. Maar we begrijpen nu wel waarom een aantal medepassagiers zich zo ongeveer rennend richting aankomsthal spoedden. En uiteindelijk moeten we nog wachten op onze koffers en als ook die er zijn gaan we op zoek naar onze huurauto voor deze week.
Nadat we de koffers achterin de Suzuki Jimny hebben gelegd gaan we op zoek naar ons appartementje. Volgens de informatie moeten we nog zeker drie kwartier rijden en omdat er eigenlijk toch maar één weg is met her en der wat rotondes, kan het eigenlijk niet mis. Omdat we hier geen TomTom hebben, heeft MarinaMarina een uitgebreide routebeschrijving ouderwets uitgeprint. Maar zo een geprinte routebeschrijving leest best wel lastig in het donker. Na zo een drie kwartier rijden, stoppen toch maar even om te kijken of we enigszins op de goede weg zijn en besluiten bij het eerstvolgende bewoonde stukje wereld, toch maar de weg te gaan vragen. En in dat eerstvolgende stukje bewoonde wereld zien we dan toch de Trimarket staan, waar we rechtsaf moeten en vandaar is er echt nog maar één weg.
Omdat we toch bij de supermarkt zijn, kopen we meteen maar wat meest noodzakelijke dingen: water, brood, beleg, bier, rum, etc. Ja je kunt hier gewoon betalen met US$, maar de cassière heeft toch wat moeilijkheden met het uitrekenen. Iemand die achter me in de rij staat, wisselt dan maar even snel en achteraf uitgerekend, ook nog voor de juiste koers. Later zien we naast de supermarkt een ATM, dat was misschien makkelijker geweest.
Bij het complex waar we een weekje gaan vertoeven, geeft de bewaker ons de sleutel en vlotjes vinden we nummer 266. We zijn best wel moe van de 17 uur lange reis en we proberen zo snel mogelijk te gaan slapen. Dus pas de volgende dag zien we 'ons' zwembadje: